De bestreden reclame-uitingen
Het betreft de volgende mededelingen betreffende (de hoogte van) het eigen risico bij autohuur op adverteerders website www.elizawashere.nl en op de voucher betreffende de bij een vliegvakantie inbegrepen autohuur:
– op de subpagina www.elizawashere.nl/faq/autohuur.htm: “middels de NoRisk garantie volledig verzekerd op weg” en “In geval van schade, diefstal of inbraak aan de huurauto zal de verhuurmaatschappij je tot de hoogte van het eigen risico aansprakelijk houden”.
– in de “informatie over de NoRisk Garantie” waarnaar op voornoemde subpagina wordt verwezen: ”Uw huurauto is uiteraard volledig verzekerd, maar kent een eigen risico. Eigen risico bedragen van € 1200 zijn geen uitzondering. Schades (met een maximum ter hoogte van het eigen risico) worden door de autoverhuurder belast op uw credit card.”
– op de voucher: “De NoRisk garantie (verzekering) is bij ons inclusief, je hoeft verder lokaal géén extra verzekeringen af te sluiten!” en “Het eigen risico bedraagt tussen € 650 en € 1100 afhankelijk van welk autotype is geboekt. Per creditcard dient een waarborg ter hoogte van dit eigen risico voldaan te worden.(…) In geval van schade zal de verhuurder de borg inhouden. Deze kosten kunnen bij Eliza was here gedeclareerd worden via de NoRisk garantie.”
De klacht
Op de website en de voucher wordt gesuggereerd dat je bij de autohuur volledig verzekerd bent en niets hoeft bij te verzekeren en dat het eigen risico “tussen € 650 en € 1100” bedraagt of maximaal € 1200. Klager heeft tijdens zijn vakantie met de gehuurde auto een aanrijding met een andere auto veroorzaakt. Na enige tijd werd € 3.000,- borg/eigen risico afgeschreven van klagers creditcard door het verhuurbedrijf. Adverteerder heeft desgevraagd aan klager meegedeeld dat het verhuurbedrijf een hoger bedrag kan incasseren dan in de reclame-uitingen en voorwaarden van adverteerder vermeld staat. Klager meent dat adverteerder de consument erop zou moeten wijzen dat hij voor wat betreft het incasseren door het verhuurbedrijf van eigen risico bij schade “vogelvrij” wordt verklaard en dat dit bedrag (veel) hoger kan zijn dan het genoemde maximum van € 1200,-.
Het verweer
Adverteerder voert aan dat in klagers geval de dekking van de NoRisk garantie is vervallen omdat niet is voldaan aan de voorwaarde dat sprake moet zijn van een eenzijdig ongeval en klager zich als bestuurder niet aan de verkeersregels heeft gehouden (hij heeft een stopbord genegeerd). In de voorwaarden wordt inderdaad vermeld dat het eigen risico maximaal
€ 1200,- bedraagt, maar dit maximum vervalt door het ondertekenen van het lokale huurcontract, waardoor het recht van het betreffende land, in dit geval Griekenland, van toepassing wordt. Nu sprake is van nalatigheid van klager is het eigen risico vervallen en had de autoverhuurder het recht om meer dan het eigen risico te incasseren, in dit geval € 3000,-.
Het oordeel van de Commissie
De Commissie stelt voorop dat zij haar oordeel beperkt tot de uitingen van Eliza was here met betrekking tot het eigen risico bij autohuur en niet ingaat op de vraag of terecht bij klager € 3000,- in rekening is gebracht voor de door hem veroorzaakte schade.
In de onder “De bestreden uitingen” beschreven tekstfragmenten wordt het eigen risico bij autohuur met NoRisk garantie gesteld op “tussen € 650 en € 1100” respectievelijk oplopend tot € 1200,-. Op de website van adverteerder en op de voucher betreffende de autohuur wordt niet gewezen op de niet denkbeeldige mogelijkheid dat het eigen risico (veel) hoger uitvalt dan de genoemde bedragen en evenmin bevatten deze uitingen een duidelijke verwijzing naar (de vindplaats van) de geldende voorbehouden betreffende de hoogte van het eigen risico.
Gelet op het vorenstaande gaan de bestreden uitingen gepaard met onduidelijke informatie ten aanzien van de voornaamste kenmerken van het aangeboden product, te weten de voordelen, als bedoeld in artikel 8.2 aanhef en onder b van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Omdat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, zijn de bestreden uitingen misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
De beslissing
De Commissie acht de bestreden reclame-uitingen in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.