De bestreden reclame-uiting

Het betreft de televisiecommercial waarin het ‘Helemaal Groen pakket’ van Essent wordt aangeprezen. In de commercial laat een man aan een vrouw met een groen hart op haar T-shirt, die in zijn huis op bezoek komt, zien dat zijn huis helemaal “groen” is. Nadat hij voor haar binnenkomst een groot televisiescherm door het raam naar buiten heeft gegooid, toont hij haar een groen dekbed, een spaarlamp en groene producten in de koelkast, en fietst hij door de kamer. Als de vrouw, in de keuken aangekomen waar een fluitketel op het gas staat, zegt “En het gas is ook groen”, antwoordt de man, wat lachend: “Nee, dat is blauw”. Vervolgens geeft de vrouw de man een tik in zijn gezicht, zegt “Sukkel” en loopt boos weg.

Er bestaat ook een kortere versie van de televisiecommercial, met dezelfde strekking en dezelfde scene op het einde.

De klacht

In de commercial wordt huiselijk geweld gebruikt door een vrouw tegen een man. Klaagster acht dit een volkomen verkeerd signaal.

De beslissing van de voorzitter

De voor­zitter heeft de klacht niet in behandeling geno­men omdat deze, naar zijn oor­deel, de Commissie geen aanleiding zal geven tot het doen van een aanbeveling.  

De voorzitter heeft daartoe overwogen dat de Commissie zich bij de beantwoording van de vraag of een reclame-uiting in strijd is met criteria zoals de goede smaak of het fatsoen terughoudend opstelt, gelet op het subjectieve karakter van die cri­teria. Met inachtneming van deze terughoudend­heid acht de voorzitter de on­der­havige, duidelijk humoristisch bedoelde commercial niet van dien aard dat de grens van het toelaatbare is over­schre­den. Er is onmisken­baar sprake van een niet-realistische situatie waarin de man niet in wer­kelijkheid wordt mishandeld. De voor­zit­ter heeft er overi­gens begrip voor dat niet iedereen de onderhavige uiting zal waar­deren. Dit is evenwel geen aanleiding om over het voorgaande anders te oor­delen.

Het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter

De commercial is niet humoristisch, geweld is niet “grappig”. Volgens de Nederlandse Reclame Code (NRC) mag geen nodeloos geweld in reclames worden geaccepteerd.

Het verweer

Alleen in artikel 14 NRC wordt gesproken over agressieve reclame, maar dat heeft betrekking op een agressieve wijze van reclame maken. De onderhavige uiting moet, in zijn geheel beschouwd, worden getoetst aan de in artikel 2 NRC neergelegde criteria. De tik die de man van de vrouw krijgt past bij de overdreven, absurdistische en humoristische opzet van de uiting en is niet van dien aard dat de grens van het toelaatbare is overschreden of dat daarmee een verkeerd signaal is afgegeven.

De mondelinge behandeling

Partijen hebben hun standpunt nader toegelicht. Klaagster heeft daarbij aantekeningen overgelegd.

Klaagster zegt te hebben begrepen dat de opmerking van verweerder over het niet van toepassing zijn van artikel 14 NRC juist is. Zij blijft echter bij haar mening dat de televisiecommercial het misverstand kan wekken dat geweld in huiselijke kring een normale zaak is, althans niet iets dat verwerpelijk is.

Het oordeel van de Commissie

Zoals reeds door de voorzitter overwogen, stelt de Commissie zich bij de beantwoording van de vraag of een reclame-uiting in strijd is met criteria zoals de goede smaak of het fatsoen terughoudend op, gelet op het subjectieve karakter van die cri­teria. Met inachtneming van deze terughoudend­heid acht de Commissie de on­der­havige, door de overdreven en niet-realistische opzet duidelijk humoristisch bedoelde commercial niet van dien aard, dat de grens van het toelaatbare is over­schre­den. De tik die de vrouw de man geeft kan, gelet op de context van de commercial, niet als geweldpleging in de huiselijke sfeer worden aangemerkt. De Commissie heeft er overi­gens begrip voor dat niet iedereen de onderhavige humoristisch bedoelde uiting als zodanig zal waar­deren. Dit geeft evenwel geen aanleiding tot een ander oordeel.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.