Omschrijving:

Louwman & Parqui maakt in een televisiecommercial reclame voor een auto van het merk Toyota, model Prius. In beeld verschijnt onder meer de volgende tekst:

“Omdat hij zo compleet is…
Zelfs de automaat is standaard.
Innovatieve hybride technologie.
Omdat hij zuinig is … 1 op 23
Voor het milieu… (…)”

Het verweer

De in publicaties van adverteerder vermelde verbruiksgegevens zijn bepaald volgens wettelijk vastgestelde normen. Dit brandstofverbruik wordt door de fabriek vastgesteld in een testopstelling waarbij een bepaalde rit wordt gesimuleerd. De condities waar­onder dit gebeurt, zijn vastgelegd in Europese richtlijnen. Op deze wijze geeft iedere auto­fabrikant een brandstofverbruik op dat onder dezelfde omstan­dig­he­den is geme­ten. De toegepaste norm is wettelijk goedgekeurd en dus niet onwaar of misleidend.
In de praktijk zijn de omstandigheden meestal minder ideaal, waardoor het brandstof­verbruik hoger kan uitvallen.

Het oordeel van de Commissie

De klacht dient te worden beoordeeld aan de hand van de Code voor personen­auto’s (CVP), mede in verband met de tekst van de Nederlandse Reclame Code (NRC). In­ge­volge artikel 2 CVP mag het brandstofverbruik uitsluitend worden vermeld in over­een­stemming met het bepaalde in het Besluit Etikettering energiegebruik (Staats­blad 2000-475).

Adverteerder stelt dat het door hem opgegeven verbruik van 1 op 23 vol­doet aan de wettelijk vastgestelde normen en is bepaald onder condities die zijn vast­gelegd in Europese richtlijnen. Klager heeft dit niet betwist. De Commissie gaat er daarom van uit dat de opgave door adverteerder voldoet aan artikel 2 CVP. Dit oordeel sluit overi­gens niet uit dat de reclame misleidend is in de zin van de NRC. Dienaangaande is, gelet op de inhoud van de klacht, het volgende van belang.

De Commissie merkt op dat adverteerder in zijn commercial niet toe­licht dat het ver­bruik is gemeten volgens Europese normen. De Commissie acht de uiting daardoor te absoluut. Dit geldt te meer, daar er, zoals in het onderhavige geval, een substantieel verschil kan zijn tussen het volgens de Europese richtlijnen gemeten verbruik, en het verbruik zoals de individuele consument dat er­vaart. Het had daarom op de weg van adverteerder gelegen om in de advertentie aan te geven dat het genoemde verbruik van 1 op 23 een verbruik betreft dat is gemeten volgens Europese normen, alsmede welke normen het betreft.

Het verbruik betreft een wezenlijk element in de zin van artikel 8.2 NRC (nieuw). Door­gaans zal de gemiddelde consument bij zijn overweging om al dan niet een transactie met betrekking tot een personenauto aan te gaan veel belang hechten aan het opge­ge­ven brandstofver­bruik en de wijze waarop dat is vastgesteld. Adverteerder heeft blijkens het voorgaande op dit punt niet aan zijn informatieverplichting als bedoeld in artikel 8.2 NRC voldaan. Meer specifiek is geen duidelijke of on­dubbelzinnige infor­matie verstrekt over op het product verrichte tests als bedoeld in hetgeen sub b van dat artikel. Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consument door de uiting ertoe gebracht zou kunnen worden om het product aan te schaffen, een besluit dat hij anders niet zou hebben genomen. Om die reden is de uiting misleidend en oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC (nieuw).

De beslissing

artikel 7 NRC