De bestreden reclame-uiting
Het betreft een brochure van Peugeot 107. In de brochure staat onder meer:
| Genormeerde verbruikscijfers, gebaseerd op metingen door het UTAC. | (…) | (…) |
| Brandstofverbruik stadsverkeer (l/100 km) | 5,5 | 5,5 |
| Brandstofverbruik buiten bebouwde kom (l/100) | 3,9 | 4,1 |
| Gecombineerd brandstofverbruik (l/100) | 4,5 | 4,6 |
| CO2-emissie (g/km) | 106 | 107 |
De klacht
Volgens adverteerder rijdt een Peugeot 107 bij een gecombineerd gebruik 1:22. In werkelijkheid rijdt klaagster in haar nieuwe Peugeot 107 maar 1:16 terwijl zij het ‘nieuwe rijden’ toepast en zonder skibox of airco rijdt. Klaagster vindt de uiting dan ook misleidend.
Het verweer
De Commissie vat het verweer als volgt samen. Het in de reclame-uiting vermelde brandstofverbruik is het resultaat van testen die adverteerder verplicht is uit te voeren op basis van EG-richtlijnen. Uit de testvoorwaarden blijkt dat met de voorgeschreven wijze van testen niet de praktijksituatie wordt nagebootst maar dat de testwijze het mogelijk maakt om het brandstofverbruik van alle fabrikanten te vergelijken. Het is volgens adverteerder een feit van algemene bekendheid dat de resultaten uit de door de EG-richtlijnen voorgeschreven testwijze niet overeenkomen met het daadwerkelijke brandstofverbruik. Adverteerder verwijst naar een uitspraak van Rechtbank Utrecht van 18 maart 2009 (LJN BH6552) waarin het de rechtbank is gebleken ‘dat een afwijking van 25% tussen het werkelijke verbruik en de door de fabrikant opgegeven waarde voor gecombineerd verbruik voor een auto (…) geenszins ongebruikelijk is’. Ondanks dat het algemeen bekend is dat het daadwerkelijke brandstofverbruik afwijkt van het officiële, genormeerde brandstofverbruik, is adverteerder verplicht het genormeerde brandstofverbruik op te nemen in haar reclamemateriaal. Deze verplichting volgt uit het Besluit Etikettering energiegebruik personenauto’s. In bijlage 3 van dit Besluit is bepaald: ‘In het reclamemateriaal worden het officiële brandstofverbruik en de officiële specifieke CO2-uitstoot opgenomen voor het model waarop het reclamemateriaal betrekking heeft’. Voornoemde verplichting volgt ook uit de Code voor personenauto’s. Artikel 2 lid 1 bepaalt: ‘Het brandstofverbruik mag uitsluitend worden vermeld in overeenstemming met het bepaalde in het Besluit Etikettering energieverbruik’. Verder wordt in de reclame-uiting ook duidelijk vermeld dat het gemeten brandstofverbruik is gebaseerd op metingen volgens vastgestelde normen. Uit de mededeling links bovenin de tabel blijkt dat er geen sprake is van een gemeten daadwerkelijk verbruik maar van een gemeten genormeerd verbruik. Bovendien bevat de uiting de mededeling dat de verbruikscijfers zijn gebaseerd op metingen van de UTAC. Ook in de prijslijst van de Peugeot 107 wordt de consument gewezen op de Europese regelgeving met betrekking tot het brandstofverbruik. Op pagina 6 van de prijslijst staat ‘Brandstofverbruik (Richtlijn 1999/100/EG) in liters per kilometer’. De tabel op pagina 6 van de prijslijst bevat een gecombineerd brandstofverbruik van 4,5 en 4,6 liter per 100 kilometer. Dit gecombineerde brandstofverbruik is identiek aan hetgeen in de uiting staat. Onder verwijzing naar een eerdere uitspraak van de Commissie (RCC 2008/08.151) merkt adverteerder op dat in dit geval wel wordt verwezen naar Europese normen. Gelet op het voorgaande meent adverteerder dat de uiting niet in strijd is met de Nederlandse Reclame Code (NRC) en de Code voor Personenauto’s. Adverteerder verzoekt klager niet ontvankelijk te verklaren in haar klacht, dan wel de klacht af te wijzen.
Het oordeel van de Commissie
1) De klacht dient in de eerste plaats te worden beoordeeld aan de hand van de Code voor personenauto’s (CVP). Ingevolge het eerste lid van artikel 2 CVP mag het brandstofverbruik uitsluitend worden vermeld in overeenstemming met het bepaalde in het Besluit Etikettering energiegebruik (Staatsblad 2000-475).
2) Adverteerder stelt dat het door hem opgegeven (gecombineerde) brandstofverbruik van 4,5 en 4.6 liter per 100 kilometer, voldoet aan de wettelijk vastgestelde normen en is bepaald onder condities die zijn vastgelegd in Europese richtlijnen. De Commissie gaat er van uit dat de opgave door adverteerder voldoet aan artikel 2 CVP. Dit oordeel sluit overigens niet uit dat de reclame misleidend is in de zin van de Nederlandse Reclame Commissie.
3) De Commissie merkt in dit verband op dat nu in de uiting expliciet staat dat het brandstofverbruik is gebaseerd op ‘genormeerde verbruikscijfers’, de consument niet kan zijn misleid over het feit dat het verbruik van een Peugeot 107 is gemeten volgens Europese normen en derhalve kan afwijken van het verbruik zoals de individuele consument dat in de praktijk ervaart. Gelet op het voorgaande acht de Commissie de klacht ongegrond.
De beslissing
De Commissie wijst de klacht af.