De bestreden uiting

Het betreft een TV-spot van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, waarin (terwijl bijpassende beelden worden getoond) de volgende tekst wordt uitgesproken: “Doordat steeds meer mensen gevaccineerd zijn, kunnen we de verplichte 1,5 meter loslaten. Om veilig te genieten van de horeca, bioscopen en evenementen is er het coronatoegangsbewijs. Hiermee kan iedereen naar binnen. Ook als je nog niet gevaccineerd bent. Toon je QR-code in de CoronaCheck-app of neem je bewijs mee op papier. Testen en vaccineren is gratis en kan bij jou in de buurt.” In beeld verschijnen de teksten “alleen samen krijgen we corona onder controle” en “rijksoverheid.nl/coronatoegangsbewijs”.

Samenvatting van de klacht

Klager maakt bezwaar tegen de uiting voor zover daarin gezegd wordt dat het mogelijk is om te testen “bij jou in de buurt.” Volgens klager is dit een keiharde leugen en misleiding, omdat er in klagers gemeente geen testlocatie is en ook niet zal komen. Volgens klager wordt de ellende waarin zijn gezin zich door het testbeleid bevindt met deze commercial elke dag erger gemaakt.  

Samenvatting van het verweer

Primair stelt verweerder dat geen sprake is van reclame, maar van voorlichting over het coronatoegangsbewijs. Er is geen sprake van een aanprijzing, maar van informatieverstrekking over de inzet en toepassing van het coronatoegangsbewijs.

Subsidiar voert verweerder aan dat er op 10 oktober 2021 120 testlocaties in heel Nederland waren, waarbij het voor alle Nederlanders mogelijk was om binnen 30 minuten autoreistijd bij een testlocatie te zijn. Deze norm is aangenomen conform een Kamermotie. Inmiddels zijn er meer dan 700 testlocaties geopend in Nederland. Verweerder heeft op basis van de woonplaats van klager berekend dat de dichtstbijzijnde testlocatie (sinds 29 oktober 2021) voor hem op 8 minuten autoreistijd, 9 minuten per openbaar vervoer en 13 minuten per fiets is. Ten tijde van het indienen van de klacht, op 22 oktober 2021, kon klager zich laten testen op 20 minuten autoreistijd of 30 minuten per openbaar vervoer.  

Het oordeel van de voorzitter

Gelet op het verweer dient in de eerste plaats te worden beoordeeld of deze voldoet aan de definitie van reclame in de zin van artikel 1 NRC. Van reclame is sprake indien het gaat om aanprijzing van goederen, diensten en/of denkbeelden. Aankondigingen die geen enkel aanprijzend element bevatten, zijn geen reclame in de zin van dit artikel. De toelichting bij artikel 1 NRC noemt als voorbeeld van dit laatste een zuiver feitelijke mededeling in de vorm van informatie omtrent (gewijzigd) beleid van overheden. Naar het oordeel van de voorzitter dient de uiting als een dergelijke, zuiver feitelijke mededeling te worden beschouwd. In de uiting wordt toegelicht hoe het coronatoegangsbewijs werkt.

De mededelingen die aldus in de uiting worden gedaan, bevatten geen aanprijzend element en betreffen slechts feitelijke voorlichting over het overheidsbeleid en de toepassing van het coronatoegangsbewijs. Nu om die reden geen sprake is van reclame, is de voorzitter niet bevoegd de uiting inhoudelijk te beoordelen. Dit leidt tot de volgende beslissing.

De beslissing van de voorzitter

Gelet op het bovenstaande is klager niet-ontvankelijk in de klacht.