Het bezwaar tegen afwijzing van de klacht
Dit bezwaar kan als volgt worden samengevat.
Op het rad was vermeld:
“huur
cheque
€ 400,-”.
In werkelijkheid bleek het te gaan om een kortingsbon. Volgens Van Dale is een cheque een schriftelijke betalingsopdracht ofwel een waardepapier.
Aan het inleveren van een cheque kunnen voorwaarden verbonden zijn, maar geen voorwaarden waardoor de cheque zijn waarde verliest dan wel een tegenprestatie wordt gevraagd. In dit geval diende klager € 800,- uit te geven alvorens € 400,- terug te krijgen.
Wat betreft de huurcheque merkt klager het volgende op.
Er kunnen natuurlijk beperkingen gelden, maar indien men een gids uitdeelt waarin allerlei producten staan (waaronder partytenten) en men blijkt niet alles te kunnen huren, dan voelt men zich als winnaar “bekocht”. Verder kreeg klager geen € 400,- maar 4 x
€ 100,- en diende hij voor minimaal € 200,- te huren om € 100,- korting te krijgen.
De reactie op het bezwaar
Namens adverteerder is onder meer het volgende meegedeeld.
De meeste prijzen die men kon winnen door te draaien aan het ‘Rad van Fortuin’ betroffen gadgets die geen nadere toelichting behoefden. Wat betreft de huurcheques waren echter voorwaarden voor het verzilveren van de cheques van toepassing. Deze voorwaarden waren duidelijk vermeld op de voorkant van de cheques. De vier huurcheques heeft klager direct na het winnen daarvan ontvangen. Op dat moment had hij onmiddellijk kennis kunnen nemen van de voorwaarden.
Huurcheque is geen officieel Nederlands woord volgens Van Dale. Met dit woord heeft adverteerder kenbaar willen maken dat met het gewonnen product goederen konden worden “ingehuurd”, “waarbij de eventuele voorwaarden voor deze huur duidelijk kenbaar waren gemaakt”.
In geval van kleine promotionele acties is het haast vanzelfsprekend dat aan prijzen waaraan geldelijke voordelen zijn gekoppeld ook voorwaarden zijn verbonden ten aanzien van het gebruik van de prijs.
Hoewel de voorwaarden meer dan voldoende kenbaar waren, had klager zich in geval van onduidelijkheid ook nog ter plekke kunnen laten informeren over de voorwaarden.
Het uitdelen van de verhuurgids op de Bouwbeurs, met een assortiment dat niet is beperkt tot bouw gerelateerde producten, is niet misleidend. Het is te verwachten dat als je op de Bouwbeurs een prijs wint, deze prijs ook bouw gerelateerd is. Een uitzondering voor bepaalde niet bouw gerelateerde producten, zoals vermeld op de huurcheque, kan dan ook niet geheel als verrassing komen.
De mondelinge behandeling
Klager heeft zijn bezwaar nader toegelicht en heeft pleitaantekeningen overgelegd.
Het oordeel van de Commissie
Naar aanleiding van het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter overweegt de Commissie het volgende.
Op het “Rad van fortuin” wordt de bezoeker aan de Bouwbeurs zonder enig voorbehoud in het vooruitzicht gesteld dat hij kans maakt op onder meer een
“huur
cheque
€ 400,-”.
Zoals klager heeft ervaren, bestond deze prijs in werkelijkheid uit 4 x een “huurcheque
€ 100,-” en waren er voorwaarden verbonden aan het gebruik van deze cheque, zoals vermeld op de cheque zelf. Zo kunnen met de cheque niet zonder meer artikelen worden gehuurd, maar gaat het om een kortingsbon, “alleen bruikbaar bij een verhuring van minimaal € 200,-”. Verder kan geen gebruik worden gemaakt van de huurcheque voor onder meer party artikelen.
Naar het oordeel van de Commissie betreft het bestaan van bovenbedoelde beperkende voorwaarden essentiële informatie waarnaar -op enige wijze- reeds op het rad had moeten worden verwezen. Nu dat niet is gebeurd, is er sprake van een verborgen houden van essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen, namelijk het besluit om iets te gaan huren bij adverteerder, indien men de op het rad genoemde huurcheque zou winnen. Nu de gemiddelde consument er bovendien toe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, is de uiting misleidend als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC) en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
Tegen de beslissing van de voorzitter met betrekking tot de huurcheque zelf heeft klager geen bezwaar gemaakt.
Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.
De beslissing
De Commissie vernietigt de beslissing van de voorzitter voor zover deze betreft het “Rad van fortuin”. Zij acht deze reclame-uiting in strijd met artikel 7 NRC en beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
De bestreden reclame-uiting
Het betreft:
1. een rad van fortuin op de stand van adverteerder (Boels Rental) tijdens de Bouwbeurs te Utrecht waarmee men diverse prijzen kan draaien waaronder een “huur cheque €400,-“
2. een huurcheque ter waarde van € 100,– met op de voorzijde de voorwaarden, waaronder “De huurcheque is alleen bruikbaar bij een verhuring van minimaal € 200,- (…) Deze aanbieding is niet geldig in combinatie met (…) party-verhuurartikelen”.
De klacht
Klager heeft de “huur cheque €400,- ” gewonnen. Dat bleken vier afzonderlijke cheques van € 100,– te zijn. De cheques gelden niet voor alle artikelen in de huurgids van adverteerder. Ook kan men deze cheques alleen gebruiken indien men per cheque voor minimaal € 200,– huurt. Klager stelt dat het in feite kortingsbonnen zijn. Volgens klager is sprake van misleiding nu hem geen mededeling is gedaan over beperkingen en voorwaarden. Klager meende daardoor voor € 400,– (gratis) te kunnen huren. Dit is in strijd met de artikelen 7 en 8 van de Nederlandse Reclame Code en met artikel 3 van de Reclamecode voor kansspelen 2015.
Het verweer
Dit kan als volgt worden samengevat.
Adverteerder heeft op de Bouwbeurs te Utrecht een stand bemand om “bouwend Nederland” kennis te laten maken met haar verhuurassortiment voor de bouw. Gedurende de vakbeurs bestond voor bezoekers de mogelijkheid om vrijwillig en zonder hiervoor een vergoeding verschuldigd te zijn, te draaien aan een door adverteerder gefaciliteerd rad van fortuin. De meeste prijzen bestonden uit gadgets. Met betrekking tot de huurcheques zijn voorwaarden voor het verzilveren daarvan van toepassing. Deze voorwaarden staan duidelijk op de cheques. Naar de mening van adverteerder is duidelijk dat de huurcheque geen gratis huren impliceert. Indien dat wel zo zou zijn geweest, had dit op het rad gestaan. Klager heeft ter plekken de huurcheques ontvangen en de voorwaarden op de cheques kunnen lezen. Het rad van fortuin was een ludieke actie op een vakbeurs om bezoekers te entertainen en leuke prijzen te laten winnen. Van strijd met de door klager genoemde artikelen is geen sprake.
Het oordeel van de voorzitter
1) De voorzitter beoordeelt ambtshalve of de bestreden uitingen vallen onder de definitie van reclame in de zin van artikel 1 van de Nederlandse Reclame Code (NRC). De voorzitter beantwoordt deze vraag bevestigend. Het rad van fortuin met daarop verschillende prijzen, maakte deel uit van een stand van verweerder die was bedoeld voor promotionele doeleinden, terwijl ook de prijzen zelf, naar uit de foto’s van het rad blijkt, promotioneel van aard zijn. De voorzitter wijst op het feit dat men naast de huurcheque van adverteerder ook een “Boels koffiemok” kon winnen, alsmede een “Boels kalender” en een spaarpot met daarop de merknaam van adverteerder. De huurcheques zelf kunnen eveneens als reclame-uiting worden beschouwd. Op de cheques staat ook dat deze als aanbieding kunnen worden beschouwd.
2) De beslissing om gratis te gaan draaien aan een rad van fortuin met de bedoeling een promotionele prijs te winnen, acht de voorzitter geen besluit over een transactie. De regeling inzake misleidende reclame van artikel 7 en 8 NRC is daarom niet van toepassing. Wel is sprake van een klein promotioneel kansspel dat dient te voldoen aan de Gedragscode promotionele kansspelen 2014 teneinde niet in strijd te zijn met de Wet op de kansspelen. Dat op het rad van fortuin zelf geen specifieke mededeling stond over voorwaarden voor het inwisselen van de “huur cheque”, acht de voorzitter niet in strijd met artikel 5 van de Gedragscode dat inhoudt dat werving en promotie in verband met een promotioneel kansspel niet misleidend mogen zijn. De voorzitter acht het vanzelfsprekend dat bij een promotionele prijs die wordt omschreven als “huur cheque” specifieke voorwaarden gelden voor het gebruik daarvan. Dit hoeft derhalve niet afzonderlijk op het rad van fortuin te worden vermeld.
3) Met betrekking tot de huurcheque zelf oordeelt de voorzitter dat hierop wel de regeling inzake misleidende reclame van artikel 7 en 8 NRC van toepassing is, zodat hieraan wordt getoetst. Op de cheque staat in een voldoende leesbaar lettertype wat de voorwaarden van het verzilveren daarvan zijn. Duidelijk is derhalve, voor zover hier van belang, dat de cheques niet geldig zijn voor party-verhuurartikelen en dat elke cheque slechts bij een minimale besteding van € 200,– kan worden ingewisseld en dan in feite € 100,– korting geeft. Gelet hierop is van misleiding geen sprake. Nu de klacht niet kan slagen, wordt beslist als volgt.
De beslissing van de voorzitter
Gelet op het bovenstaande wijst de voorzitter de klacht af.