Omschrijving:

Het betreft een drietal televisiereclames die deel uitmaken van de voorlichtingscampagne “Ik zie ik zie wat jij niet ziet” van SIRE, Stichting Ideële Reclame.
Daarin wordt de aandacht gevestigd op respectievelijk kindermishandeling, seksueel misbruik en zwerfjongeren.

Het verweer

Doel van de campagne is om het Nederlandse publiek bewust te maken van het grote aantal kinderen dat in de knel zit of dreigt te komen en om mensen hierover aan het denken te zetten. De campagne richt zich op kinderleed in algemene zin, op welke manier dan ook veroorzaakt. De aandacht wordt niet slechts of specifiek gevestigd op kinderleed veroorzaakt door ouders. Het gaat om het signaleren van een probleem en de noodzaak hiervoor een oplossing te vinden en niet om het aanwijzen van schuldigen.

Klager handhaaft zijn bezwaar en licht dit nader toe.

Partijen lichtten hun standpunt nader toe.
Mr. Veldhoen legde daarbij pleitaantekeningen over.

Het oordeel van de Commissie (26 april 2007)

In het kader van de campagne “Ik zie ik zie wat jij niet ziet” vestigt adverteerder in de bewuste drie televisie-uitingen de aandacht op verborgen kinderleed. In beginsel staat het haar vrij te bepalen op welke wijze zij dit wil doen c.q. welke situaties zij daartoe in beeld wil brengen. In de onderhavige uitingen toont zij drie verschillende vormen van kinderleed waarvan er zich twee duidelijk in de huiselijke omgeving afspelen. In geen van de uitingen wordt een schuldige aangewezen.
Kinderleed vindt, naar klager niet heeft weersproken, ook in de huiselijke omgeving plaats. Dat in de uitingen met name kinderleed wordt getoond dat in de huiselijke omgeving plaats vindt en dat kinderleed dat elders c.q. in andere situaties wordt toegebracht niet wordt getoond, leidt niet tot het oordeel dat de uitingen in strijd zijn met de Nederlandse Reclame Code.

De grieven

Deze kunnen als volgt worden samengevat.

Als gevolg van de onderhavige campagne van SIRE is het mogelijk dat ouders voor ieder niemendalletje, zoals bijvoorbeeld “het eerste gaatje in het melkgebit” of “een patatje eten” van kindermishandeling worden beticht. Steeds meer kinderen uit gereformeerde gezinnen worden uit huis geplaatst, nu hun autoritaire opvoeding tot ‘ongewenst’ en ‘niet meer van deze tijd’ wordt verklaard. Intussen overlijden er kinderen die onder ‘bescherming’ van de Jeugdzorg staan. Het College zou het hoofd niet moeten afwenden voor wantoestanden zoals mishandeling en verwaarlozing door Jeugdzorg, overheid en hulpverlening.

Het oordeel van het College

In de gewraakte televisiereclames wordt de aandacht gevestigd op verschillende vormen van kinderleed, zoals lichamelijk geweld jegens kinderen en seksueel misbruik van kinderen. Niet aannemelijk is dat ouders als gevolg van deze reclames in de bewoordingen van appellant “voor ieder niemendalletje” zouden worden beticht van kindermishandeling. Dat in de uitingen met name kinderleed in de huiselijke sfeer wordt getoond, terwijl appellant van mening is dat meer aandacht zou moeten worden besteed aan kinderleed in andere situaties, betekent evenmin dat de uitingen in strijd zijn met de Nederlandse Reclame Code.

Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.