De bestreden reclame-uiting

Het betreft een advertentie in Happinez.

Onder de aanhef:  “KINDEREN:

                               hier zijn de schoenen

                               die je leren veters

                               à strikken” staat onder meer:

“In de internationale pers is een onderzoek verschenen, uitgevoerd door AGI/AVG, gespecialiseerd in onderzoeken via internet, waaruit blijkt dat kinderen van vandaag vóór een bepaalde leeftijd niet in staat zijn om een eenvoudige handeling zoals het strikken van hun schoenveters uit te voeren. Dat is niet onbelangrijk: het leren strikken van schoenveters binnen de juiste leeftijdsgrenzen (volgens de experts is dit 4 of 5 jaar), maakt deel uit van de correcte psychomotorische ontwikkeling” en

“In tegenstelling tot wat het geval zou moeten zijn, kan slechts 11% zijn schoenveters strikken vóór de leeftijd van 11 jaar” en 

“Het kan gebeuren dat schoenveters niet kunnen worden gestrikt vanwege dyspraxie, een aandoening die vaak wordt verward met onhandigheid, maar die echter een tijdige diagnose vereist” en

“Als u merkt dat uw kind echt grote moeilijkheden heeft om zijn schoenveters te strikken, doet u er goed aan een arts te raadplegen om na te gaan of er geen complexere problemen aan de basis liggen”.

De klacht

Er is sprake van bangmakerij en de uiting leidt bij mensen die daar gevoelig voor zijn tot extra kosten in de zorg.

Het verweer

Adverteerder heeft onder meer het volgende meegedeeld.

Adverteerder was geïnteresseerd in het in de uiting aangehaalde onderzoek, omdat zij zich bezighoudt met een project betreffende schoenen die speciaal zijn ontwikkeld om kinderen en ouders weer in contact te brengen met schoenveters.

Volgens het bewuste onderzoek weten kinderen tegenwoordig van jongs af aan goed met techniek om te gaan, maar zijn zij minder goed in staat om praktische gebaren als fietsen of veters strikken te leren, gebaren die noodzakelijk zijn voor de psychomotorische ontwikkeling van kinderen. Sinds enige tijd hebben schoenen met klittenband de veterschoenen vervangen, aangezien deze gemakkelijker zijn en vaak vereist zijn op bijvoorbeeld basisscholen. 

De tekst van de bestreden advertentie nodigt de lezer uit om kinderen te helpen bij het strikken van veters, bijvoorbeeld door een klein frame te bouwen. 

De verwijzing in de uiting naar dyspraxie dient niet om de verkoop van adverteerders  product te beïnvloeden. Dyspraxie is alleen vermeld als mogelijke oorzaak van grote moeilijkheden bij het strikken van veters.

Niet valt in te zien dat de advertentie ouders bang zou kunnen maken en hen zou bewegen medische hulp te zoeken indien hun kinderen nog geen veters kunnen strikken. In de advertentie worden ouders uitgenodigd hun kinderen te leren veters te strikken. In deze context leek het adverteerder juist om ouders te informeren over dyspraxie, omdat een poging om kinderen te leren veters te strikken zinloos zou zijn in geval van dyspraxie. Overigens is er in alle landen waar de onderhavige uiting is gepubliceerd sprake van kosteloze medische hulp voor kinderen via school of de huisarts.  

De mondelinge behandeling

Het standpunt van adverteerder is nader toegelicht.

Het oordeel van de Commissie

De Commissie vat de klacht in de eerste plaats op in die zin dat door de uiting zonder te rechtvaardigen redenen wordt geappelleerd aan gevoelens van angst als bedoeld in artikel 6 van de Nederlandse Reclame Code (NRC).

In de bestreden uiting vestigt adverteerder de aandacht op veterschoenen en op het belang voor kinderen om in het kader van hun psychomotorische ontwikkeling te leren  om schoenveters te strikken. In dit verband wordt een onderzoek over “kinderen van vandaag” en het op een bepaalde leeftijd (nog niet) kunnen strikken van veters aangehaald en wordt gesteld dat het (gemakkelijke en praktische) gebruik van schoenen met klittenband het aanleren van het strikken van schoenveters vertraagt. Aan het slot van de advertentie wordt de lezer aangemoedigd kinderen te leren schoenveters te strikken, onder verwijzing naar methodes van vroeger en wordt gesteld: “Oefenen is belangrijk –zegt Mariella Attilieni, Vice-presidente van Lelli Kelly– en dit kan alleen door schoenen met veters te dragen in plaats van met klittenband”. 

In de uiting wordt ook ingegaan op een mogelijke andere oorzaak van het niet kunnen strikken van schoenveters, te weten de aandoening dyspraxie. Noch het feit dat adverteerder naar deze aandoening verwijst en het advies geeft om eventueel een arts te raadplegen noch de wijze waarop dat gebeurt, leidt tot het oordeel dat in de bestreden advertentie, die in haar geheel moet worden beoordeeld, wordt geappelleerd aan gevoelens van angst als bedoeld in artikel 6 NRC.

Met betrekking tot klaagsters bezwaar betreffende “extra kosten in de zorg” overweegt de Commissie dat voor zover de onderhavige advertentie hiertoe zou leiden, dat niet betekent dat deze uiting in strijd is met de NRC.  

Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.