De bestreden reclame-uiting

Het betreft:

1)  een aan de “Beste ouderraad” gerichte (kopie van een) handgeschreven brief waarin

onder meer staat:

“Is deze actie niks voor ons? Creatief, leuk en leerzaam én interessant voor de schoolkas!

Een nichtje van mij verkocht setjes kaarten van haar eigen tekening. Alle kinderen van haar school hadden een tekening gemaakt en daarvan zijn kerstkaarten gedrukt. De kinderen ver­kochten die en op ieder setje verdiende de school € 2,-. Ze hielden er ruim 2500 euro aan over! Wat niet verkocht was, werd gewoon weer opgehaald en hoefde ze niet te betalen.

Dus: tekenen, van ieder kind kerstkaarten krijgen, zonder risico voor school! De actie is tot in de puntjes verzorgd, zelfs het tekenpapier enzo, wordt gratis toegestuurd! Kijk maar eens op www.schoolkaarten.nl/2009 daar lees je meer. Het lijkt me echt iets voor ons als kerstactie. (…) Hiermee ma­ken we gebruik van de creativiteit van de kinderen. Mooi toch! Mij lijkt het in ieder geval hartstikke leuk om dit jaar kerstkaarten te versturen van mijn eigen kind!

Groetjes en succes er mee.

Hans (vader van Thomas).”

2) de naam van de website www.schoolkaarten.nl.

De klacht

Klager, die voorzitter is van een oudervereniging, maakt – samengevat – bezwaar tegen:

1)  het feit dat schoolkinderen door een commercieel bedrijf worden gebruikt zonder dat duidelijk wordt gemaakt dat het grootste deel van de opbrengst naar dat bedrijf gaat,

2)  het feit dat het bedrijf zich voordoet als een van de ouders van kinderen op school,

3)  het feit dat bijna niet te achterhalen is dat het om een commercieel bedrijf gaat,

4)  het feit dat onder­wijzers, schooldirecteuren en schoolkinderen op de website worden ingeschakeld om reclame te malen voor het onderhavige product, en

5)  de naam www.schoolkaarten.nl, nu door deze naam het om een actie van een school

lijkt te gaan, hetgeen niet het geval is.

Het verweer

De Commissie vat het verweer als volgt samen.

De onderhavige brief is verzonden aan alle Nederlandse scholen om deze te attenderen op het Schoolkaartenproject waaraan jaarlijks meer dan 1.000 scholen deelnemen. De brief heeft een algemene aanhef en is op geen enkele wijze gepersonaliseerd. De brief doet een suggestie in algemene zin. Op de website die in de brief wordt genoemd, staan de gegevens van adverteerder. De brief bevat geen onjuiste of misleidende mededelingen. Scholen doen vrijwillig mee. De kwestie van de verdiensten doet er niet toe. De naam schoolkaarten doet vermoeden dat de actie iets met school heeft te maken en dat is juist. De brief is geschreven uit naam van een vader van een zoontje en dat klopt. Bovendien zit de vrouw van die per­soon in de ouder­raad van een school. De naam Hans is fictief. Het feit dat de brief is hand­geschreven, zet de ontvanger niet op het verkeerde been.

Het oordeel van de Commissie

Klacht 1 

Klager stelt in de eerste plaats dat adverteerder bij de actie gebruikt maakt van school­kinderen zon­der dat daarbij duidelijk wordt gemaakt dat het grootste deel van de opbrengst voor haar als commercieel bedrijf is bestemd. De Commissie begrijpt dat klager dit mislei­dend acht. Naar het oordeel van de Commissie treft dit ge­deelte van de klacht geen doel. Adverteerder geeft in de brief informatie over de mogelijke opbrengsten voor een school die aan de actie meedoet. Daarmee heeft adverteerder op dit punt de es­sen­tiële informatie verschaft die de klant nodig heeft om een geïnformeerd besluit over de transactie te nemen. Het feit dat adverteerder een commercieel bedrijf is en dat een deel van de op­brengst voor haar is bestemd, is niet te be­schou­wen als essentiële informatie voor de klant, zodat ad­verteerder hierover geen mededeling hoefde te doen.

Klacht 2 en klacht 3

Klager maakt voorts bezwaar tegen het feit dat adverteerder zich voordoet als een van  de ouders van kinderen op school, en dat bijna niet te achterhalen is dat het om een actie van een com­mer­cieel bedrijf gaat. De Commissie vat deze klachten zo op, dat de reclame-uiting volgens kla­ger niet beantwoordt aan de eisen van artikel 11.1 van de Nederlandse Reclame Code (NRC) respectievelijk 2 van de Code Brievenbusreclame, huissampling en direct response adverti­sing (CBR). Deze klachten treffen doel. De brief is naar het oordeel van de Commissie niet (duidelijk) als reclame herkenbaar, nu deze afkomstig lijkt te zijn van een betrokken ouder van een kind op school. De Commissie verwijst hierbij naar de toon en inhoud van de brief, waaruit op geen enkele wijze blijkt dat in feite sprake is van een com­merciële aanprijzing van de producten van adverteerder in plaats van een goed bedoeld advies van een betrokken ouder. Aan de onjuiste indruk die de brief omtrent de aard van de boodschap wekt, draagt bij dat het om een (kopie van een) handgeschreven brief gaat, het­geen bij een commerciële uiting niet gebrui­kelijk is. Op grond van het voorgaande heeft adverteerder ar­tikel 11.1 NRC geschonden. Daarnaast acht de Commissie de brief in strijd met artikel 2 CBR, nu adverteerder zich op geen enkele wijze in de brief identificeert.

klacht 4

Voor zover klager bezwaar maakt tegen het feit dat onder­wijzers, schooldirecteuren en school­kinderen worden ingeschakeld voor het onderhavige product, kan de klacht niet

sla­gen. Niet duidelijk is tegen welke specifieke mededelingen de klacht zich op dit punt richt. Evenmin is duidelijk waarom sprake zou zijn van een reclame-uiting en waarom deze in strijd zou zijn met de Nederlandse Reclame Code.

Klacht 5

Tot slot is de Commissie van oordeel dat de naam van de website www.schoolkaar­ten.nl niet misleidend is. Anders dan klager stelt, is de Commissie van oordeel dat deze naam niet sug­ge­reert dat het om een actie van een school gaat. Ook in zoverre treft de klacht geen doel.

De beslissing

Op grond van hetgeen ten aanzien van klacht 2 en klacht 3 is vermeld, acht de Commissie de onderhavige reclame-uiting in strijd met artikel 11.1 NRC respectievelijk artikel 2 CBR. De Commissie beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken. Voor het overige wijst de Commissie de klacht af.