De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiecommercial van Storytel waarin een vrouwenstem zegt: “Ik zou zo graag willen dat Laura was verdwenen. Poef, weg. Ik zou haar niet zoeken, niet de politie bellen, me geen moment zorgen maken. Alles is begonnen bij haar. En wat mij betreft kan ze doodvallen.

Als ik alleen al aan haar denk, krijg ik het koud. Laura. Alleen de naam al.”

Hierna zegt een mannenstem: Luister naar Bonuskind. De succesvolle opvolger van Saskia Noort.” Vervolgens volgt een omschrijving van Storytel en een aanbieding.

Samenvatting van de klacht en de nadere toelichting door klaagster

Het gaat om een passage uit het boek van Saskia Noort ‘Bonuskind’. Klaagster vindt het laten horen van de haatdragende zinnen een slechte zaak. Eerst denderen deze zinnen de huiskamer in. Doordat geen context wordt genoemd, is het onheil al geschied. Er spreekt onverbloemde haat uit de tekst en deze heeft een shockerend effect. Dit draagt bij aan negativisme. Ook kinderen/jongeren krijgen dit naar zich toegeworpen. Dit kan leiden tot opvolging van het genoemde gedrag doordat agressieve, haatdragende zinnen als acceptabele manier van uiten worden voorgesteld.

Het oordeel van de voorzitter

De televisiecommercial is bedoeld om de aandacht te vestigen op Storytel waarbij eerst een persoon haar afkeer lijkt te uiten over een andere persoon. Uit de gehele uiting blijkt echter duidelijk dat het gaat om een citaat uit een roman over een fictief personage, en dat de uiting niet haat zaaiend is bedoeld, maar slechts strekt tot aanprijzing van de dienst Storytel. Dit zal ook jeugdigen niet ontgaan. Van gevaar tot navolging is geen sprake. De voorzitter oordeelt daarom dat de televisiecommercial de grenzen van het toelaatbare niet te buiten gaat en beslist als volgt.

De beslissing van de voorzitter

Gelet op het bovenstaande wijst de voorzitter de klacht af.