De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiereclame waarin een meisje in bed ligt te slapen, met naast zich een fantasiepoppetje, een zogenaamd zorgenvriendje. Plotseling doet ze het licht aan omdat ze denkt dat er een monster onder haar bed zit. Het zorgenvriendje gaat kijken, vindt daar een slof van het meisje en zegt: “MMM… monster, oh, oh. Hier je voetenmonster”. Het zorgenvriendje pakt de slof en gooit deze naar het meisje, waarna ze samen moeten lachen. Terwijl gezongen wordt: “Vertel ons al je zorgen en we eten ze op” eet het zorgenvriendje een paar zorgen op, in de vorm van grote blauwe ovaalvormige pillen, en gaan ze weer slapen.

Tot slot wordt gezegd: “Al je zorgen weg met het zorgenvriendje. Nu in de winkel.”

De klacht

Klaagsters dochtertje was zeer teleurgesteld toen in de winkel bleek dat het zorgenvriendje in werkelijkheid niet kan praten. Haar dochtertje ging op zoek naar batterijen, maar vond geen ruimte om deze te plaatsen.

De doelgroep van de uiting zijn kleine kinderen en voor hen is de uiting onduidelijk en misleidend.

Het verweer

Verweerder sub 1 heeft geen verweer gevoerd.

Verweerder sub 2 laat weten van mening te zijn dat van de uiting niet de suggestie

uitgaat dat het zorgenvriendje kan praten.

Om die reden zijn de originele poppetjes op de plank boven het kinderbed geplaatst.

Het oordeel van de Commissie

De uiting is gericht op jonge kinderen met “zorgen” zoals het in de uiting getoonde meisje. Naar het oordeel van de Commissie gaat voor deze doelgroep van de uiting, waarin het meisje met het zorgenvriendje praat, niet de suggestie uit dat het zorgenvriendje in werkelijkheid ook een gesprek kan voeren. Dit geldt ook indien rekening wordt gehouden met het bevattingsvermogen van deze kinderen en hun verwachtingspatroon met betrekking tot de prestaties van het zorgenvriendje als bedoeld in (de toelichting op) artikel 1 van de Kinder- en Jeugdreclamecode.

Dat er jonge kinderen zijn die bij het zien van de uiting mogelijk toch (even) zullen denken dat het zorgenvriendje kan spreken, leidt niet tot een ander oordeel.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.