Omschrijving:

Het betreft een reclamefoldervan CAIW Diensten B.V., waarin onder meer volgende staat:
“Als internet abonnee krijgt u digitale telefonie van Caiway nu namelijk 2 maanden gratis”, “Zodra de bevestiging daarvan binnen is, geven we u nog eens 2 maanden abonnement extra cadeau”, “2 Maanden gratis abonnement” en
“Na bevestiging opzegging KPN nog eens 2 maanden gratis”.

In de folder worden drie verschillende abonnementen aangeboden:
VoIP-First abonnement. Slechts € 5,- per maand!
VoIP-Comfort abonnement. Slechts € 10,- per maand!
VoIP-Comfort+ abonnement. Slechts € 15,- per maand!
Het verschil tussen de abonnementen is gelegen in de mate van gratis bellen.

Caiway biedt de keuze uit drie verschillende abonnementen van € 5,-, € 10,- of € 15,-. Volgens de folder krijgt men 4 maanden het abonnement gratis indien het (oude) vaste telefonie abonnement wordt opgezegd. Klager had een VOIP-Comfort+ abonnement genomen van € 15,- per maand en verwachtte een korting van 4 maal € 15,- . Klager ontving echter 4 maal € 5,- omdat de korting volgens adverteerder alleen geldt voor het abonnementsdeel ad € 5,-. Hierbij verwees adverteerder naar de actievoorwaarden. Omdat deze niet in de folder staan, acht klager de folder misleidend.

Het oordeel van de Commissie (20 maart 2007)

In de folder wordt aangeboden “2 maanden gratis abonnement” en “Na bevestiging opzegging KPN nog eens 2 maanden gratis”.
In de uiting wordt gesproken van 3 verschillende abonnementen. Dat de korting niet correspondeert met de prijs van het gekozen abonnement, maar € 5,- bedraagt, blijkt naar het oordeel van de Commissie onvoldoende duidelijk uit de uiting. Dat de aanmeldingskaart vermeldt dat actievoorwaarden en algemene voorwaarden van toepassing zijn, doet aan dit oordeel niet af.

Op 4 september 2006 (dossier 06.0342) heeft de Commissie beslist dat een televisiereclame en een uiting op de website van adverteerder met dezelfde aanbieding als de onderhavige, om dezelfde reden als thans het geval is, misleidend waren. Aangezien adverteerder de uitspraak van 4 september 2006 naast zich neer heeft gelegd, zal de Commissie deze uitspraak openbaar maken.

De beslissing

Op grond van het vorenstaande acht de Commissie de uiting in strijd met artikel 7 van de Nederlandse Reclame Code. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken en zal deze uitspraak openbaar maken.

Deze kunnen als volgt worden samengevat.

Ten onrechte heeft de Commissie overwogen dat CAIW de uitspraak van de Commissie van 4 september 2006 in dossier 06.0342 naast zich neer heeft gelegd. De thans gewraakte folder had een matdatum in de weken 31 en 35 van 2006, derhalve ruim voor 4 september 2006.

Op 19 januari 2007 heeft geïntimeerde bij CAIW bezwaar gemaakt tegen de incasso van abonnementsgelden. Dit bezwaar heeft CAIW ongegrond verklaard en de argumenten hiervoor zijn herhaald in het verweer van CAIW gericht aan de Commissie. Op 19 januari 2007 was CAIW wel op de hoogte van de uitspraak van de Commissie van 4 september 2006.

Het bovenstaande leidt tot de conclusie dat CAIW de beslissing van Commissie wel degelijk naast zich neer heeft gelegd.

Terecht heeft de Commissie een openbare aanbeveling gedaan. Het is juist dat andere abonnees die in een vergelijkbare situatie zijn beland in kennis worden gesteld van de onderhavige overtreding van artikel 7 van de Nederlandse Reclame Code. CAIW heeft niet laten blijken dat zij degenen die misleid zijn door de gewraakte folder tegemoet is gekomen.

Naar geïntimeerde niet heeft weersproken, is de gewraakte folder verspreid in de weken 31 en 35 van 2006 ofwel in de week van 31 juli 2006 en de week van 28 augustus 2006. Op het moment van verspreiding was CAIW derhalve nog niet op de hoogte van de beslissing van de Commissie in dossier 06.0342 van 4 september 2006. Gelet hierop kan niet worden geoordeeld dat CAIW met het maken van de thans gewraakte reclame de beslissing van 4 september 2006 naast zich heeft neergelegd en acht het College openbaarmaking van de beslissing van de Commissie niet gerechtvaardigd.
Dat CAIW het bezwaar van geïntimeerde van 19 januari 2007 tegen de incasso van abonnementsgelden ongegrond zou hebben verklaard, leidt niet tot een ander oordeel.