De bestreden reclame-uitingen

Het betreft

a. een radioreclame waarin onder meer wordt gezegd:

“Voor de vierde keer op rij, de beste in groente en fruit (…)”

b. een gedrukte uiting, waarin staat “De beste in groente en fruit.

GfK Versrapport 2010/2011/2012/2013”.

De klacht

Lidl zegt, onder verwijzing naar het GfK Versrapport dat jaarlijks wordt uitgevoerd, “de beste in groente en fruit” te zijn. Het GfK Versrapport is echter een rapport waarin producten in verschillende supermarkten met elkaar worden vergeleken. Andere verkoopkanalen, zoals groentespeciaalzaken, marktkoopmannen, boerderijwinkels en natuurwinkels worden buiten beschouwing gelaten. In voorgaande jaren noemde Lidl zich “de beste supermarkt in groente en fruit”, maar nu suggereert Lidl het beste verkoopkanaal te zijn en dat is nog niet getest.

Het verweer

De Duitse onderneming GfK AG (hierna: GfK) is één van de meest toonaangevende onderzoekbureaus met onder meer een vestiging in Nederland.

GfK is een onafhankelijk bureau dat elk jaar in september de uitslag van haar Versrapport bekend maakt met de subtitel “Waardering voor vers in supermarktformules”, hierna ook: het Versrapport. Het Versrapport is een initiatief van GfK en is het resultaat van bijna 6000 winkelbezoeken waarbij aan eigen klanten van supermarkten hun oordeel wordt gevraagd over de afdelingen vlees, brood en groente en fruit van hun supermarkt. In de Versrapporten van 2010 t/m 2013, waarvan kopieën worden overgelegd, eindigde Lidl op de eerste plaats in de categorie groente en fruit en op basis daarvan stelt Lidl “De beste in groente en fruit. GfK Versrapport 2010/2011/2012/2013”.

Het Versrapport is een belangrijke graadmeter en wordt op Twitter aangeduid als de “lijst der lijsten in supermarktland”. Het is algemeen bekend dat het Versrapport verse producten betreft bij de grootste supermarktformules in Nederland.

Het onderzoek is uitgevoerd door een gerenommeerd onderzoeksbureau en daarbij zijn meerdere wezenlijke, controleerbare en representatieve kenmerken met elkaar vergeleken. In de media wordt Lidl door derden wat betreft groente en fruit “nummer één” en “de grote winnaar” genoemd, dan wel wordt gesteld dat Lidl “de beste groente en fruit” heeft, ten bewijze waarvan Lidl kopieën overlegt van berichten van onafhankelijke partijen. De door Lidl gebezigde claim is derhalve niet onjuist of misleidend en voor de gemiddelde consument is volstrekt duidelijk dat het bij het Versrapport om een vergelijking tussen supermarkten gaat. Voorts wordt door de verwijzing naar het Versrapport aan de consument de essentiële informatie verstrekt die nodig is om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen. Gelet op het vorenstaande dient de klacht te worden afgewezen.

Mondelinge toelichting

Klager handhaaft zijn standpunt en stelt dat er afgezien van supermarkten nog 2500 andere groente- en fruitverkoopkanalen zijn, die bij de Versrapporten buiten beschouwing zijn gebleven.

Mr. Noesen handhaaft hetgeen bij verweerschrift tegen de klacht is aangevoerd en benadrukt dat de uitingen niet misleidend zijn.

Het oordeel van de Commissie

Tussen partijen is niet in geschil dat in de Versrapporten van de jaren 2010 tot en met 2013, bevattende het resultaat van het door GfK jaarlijks onder bezoekers van supermarkten uitgevoerde onderzoek inzake de versproducten vlees, brood en groente en fruit, Lidl als “beste supermarkt in de categorie groente en fruit” uit het onderzoek is gekomen.

Het onderzoek van GfK beperkt zich dus tot supermarkten. Andere verkoopkanalen van groente en fruit blijven daarbij buiten beschouwing. Deze beperking blijkt niet uit de gewraakte reclame-uitingen, waarin Lidl, zonder enig voorbehoud, claimt “de beste in groente en fruit” te zijn. Gelet hierop is de gewraakte zinsnede onjuist en zijn de reclame-uitingen misleidend.

Met betrekking tot de gedrukte reclame-uiting beroept adverteerder zich op de bronvermelding, doch dit neemt het misleidend karakter van de uiting niet weg, aangezien, naar het oordeel van de Commissie, de gemiddelde consument er niet van op de hoogte is dat GfK zich in het Versrapport beperkt tot supermarkten.

Blijkens het voorgaande is onjuiste informatie verstrekt als bedoeld in artikel 8.2 aanhef van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. Om die reden zijn de uitingen misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De beslissing

Op grond van het voorgaande acht de Commissie de reclame-uitingen in strijd met artikel 7 NRC en beveelt zij adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.