De bestreden reclame-uitingen

Het betreft:

1.

Een advertentie in een folder van Lidl. In de uiting wordt reclame gemaakt voor een tweeliterfles Freeway Cola voor een bedrag van 0,99 euro. Bij de prijs staat een afbeelding van het Lidl-Plus-logo.

2.

Een radiocommercial voor de Lidl-Plus-aanbieding van een tweeliterfles Freeway Cola voor een bedrag van 0,99 euro.

3.

Een televisiecommercial waarin onder meer reclame wordt gemaakt voor de Lidl-Plus-aanbieding van een tweeliterfles Freeway Cola voor een bedrag van 0,99 euro.

Samenvatting van de klacht

Klager had op meerdere plekken de aanbieding van Lidl gezien voor tweeliterflessen Freeway Cola voor 0,99 euro per fles. Klager wilde gebruik maken van de aanbieding en dacht te kunnen inslaan voor een aantal maanden. Bij het afrekenen bleek klager meer te moeten betalen dan hij had verwacht. In eerste instantie werd de uitleg gegeven dat de aanbieding een Lidl-Plus-aanbieding betreft die alleen geldig is in combinatie met de Lidl-app, maar zelfs na het scannen van de digitale klantenkaart werd de korting niet op alle flessen toegepast. Toen bleek dat de korting voor een beperkt aantal producten gold. In de app zouden volgens de filiaalmanager de aanvullende voorwaarden bij de aanbieding staan. Uit de zogeheten ‘algemene voorwaarden’ blijkt dat de aanbieding geldt voor maximaal 30 producten. Volgens klager is deze wijze van reclame maken misleidend. Het logo suggereert misschien dat de app nodig is voor de aanbieding, maar zelfs als een klant dat weet, gaat die niet direct bij de aanvullende voorwaarden kijken. Dat er maximaal 30 flessen konden worden aangeschaft, had meteen moeten worden vermeld.

Samenvatting van het verweer

Lidl licht in algemene zin toe dat klanten van speciale aanbiedingen gebruik kunnen maken door middel van het scannen van de digitale klantenkaart in de app. Op de aanbiedingen zijn voorwaarden van toepassing. De betreffende advertenties zijn te herkennen aan het logo van de Lidl Plus App dat rechtsboven de prijsaanduiding staat afgebeeld.

Op de actie in kwestie was een maximalisatie van toepassing, te weten dat de korting alleen berekend wordt over de eerste 30 producten. In de wekelijkse folder van adverteerder zijn de Lidl Plus-aanbiedingen te herkennen aan het Lidl Plus logo. Uit dit logo volgt duidelijk dat het gaat om een aanbieding waarvoor de digitale klantenkaart gescand dient te worden en dat het dus een aanbieding betreft waarop aanvullende voorwaarden van toepassing zijn, aldus Lidl.

Om gebruik te kunnen maken van de actie moet de consument de Lidl Plus App openen en de digitale klantenkaart scannen. In de app staan de aanbiedingen duidelijk en overzichtelijk weergegeven. Bij een aanbieding staat aangeven dat er meer informatie te vinden is onder het kopje ‘algemene voorwaarden’. In de algemene voorwaarden is opgenomen dat de korting van een aanbieding alleen wordt toegepast op een maximaal aantal producten. Ook bij de actie in kwestie stond in de algemene voorwaarden vermeld dat een maximum gold. Volgens Lidl was de maximalisatie van de actie voldoende kenbaar voor de consument voor het moment van aankoop.

Adverteerder licht verder toe dat Lidl een supermarkt is en geen groothandel. Een supermarkt is geen plek waar consumenten grote hoeveelheden in één keer inkopen. Lidl heeft daar haar bedrijfsvoering op ingericht. Dat geldt ook voor het loyaliteitsprogramma, de Lidl Plus App. Dit programma is gericht op consumenten. Lidl heeft een inschatting gemaakt wat voor hoeveelheid voor een consument die inkopen doet voor huishoudelijk gebruik als ‘hoogst ongebruikelijk’ geldt. In dit geval was dat 30 flessen. Het doel hiervan is niet het benadelen van consumenten, maar juist om zoveel mogelijk klanten daarvan te laten profiteren. Zonder maximalisatie zou een hoogst ongebruikelijke aankoop ertoe leiden dat het betreffende product direct is uitverkocht. Vanwege de achtergrond van de maximalisatie, die alleen het kopen van ongebruikelijke hoeveelheden in één keer tegen gaat, is Lidl van mening dat het volstaat om deze op te nemen in de algemene voorwaarden in de app. Van een consument mag ook worden verwacht dat deze zich van tevoren globaal heeft georiënteerd op het moment dat hij van plan is een aankoop te doen.

Tot slot merkt Lidl op dat de maximalisatie wordt berekend per transactie. De klager had de mogelijkheid om de producten te kopen en onder te verdelen in verschillende transacties. Het is dus niet zo dat de consument wordt gedupeerd of dat het onmogelijk wordt gemaakt om een voorraad voor meerdere maanden te kopen.  

Het oordeel van de Commissie

1. De Commissie vat de klacht op in de zin dat klager de uitingen misleidend vindt, omdat de korting op de tweeliterflessen Freeway Cola alleen van toepassing was op de eerste 30 flessen die hij tegelijk kocht. Volgens klager was niet duidelijk dat het aantal producten dat met korting kon worden gekocht beperkt was.

2. In dit geval gold de beperking dat men maximaal 30 tweeliterflessen cola met korting kon kopen. Het beperken van een kortingsactie door middel van het hanteren van een maximumaantal te kopen producten is in beginsel toegestaan. Het is dan wel van belang dat in de uiting op (het bestaan van) de beperkende voorwaarde wordt gewezen.  

3. Naar het oordeel van de Commissie volgt uit de in dit geval bestreden uitingen niet, althans niet voldoende duidelijk dat sprake is van een beperkende voorwaarde bij de aanbieding. Uit het verweer blijkt dat de beperkende voorwaarde alleen wordt genoemd in de algemene voorwaarden bij de specifieke aanbieding in de Lidl Plus App. In de folder, radio- en televisiecommercial wordt de beperkende voorwaarde niet genoemd noch wordt daar op duidelijke wijze naar verwezen. Het enkele Lidl Plus logo geeft wat dit betreft onvoldoende duidelijkheid.

4. Nu de beperkende voorwaarde betreffende een maximumaantal of een duidelijke verwijzing naar voorwaarden in de bestreden uitingen ontbreekt, is sprake van een verborgen houden van essentiële informatie als bedoeld in artikel 8.3 onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Nu de gemiddelde consument er bovendien toe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, zijn de uitingen misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

5. Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie acht de reclame-uitingen in strijd met artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.