De bestreden reclame-uiting

Het betreft de website https://www.oxxio.nl voor zover hierop staat: “100% groene energie voor een scherpe prijs bij Oxxio”.

Samenvatting van de klacht inclusief de nadere toelichting door klaagster

Adverteerder biedt groene stroom aan middels stroomcertificaten uit het buitenland waarmee zij het Nederlandse fysieke tekort aan groene elektriciteit opvangt. Deze stroom mag officieel groene stroom heten, maar is in feite niet duurzaam. Er gaat namelijk geen enkele prikkel uit voor vergroening van het Nederlandse energielandschap. De koppeling van garanties van oorsprong (GVO’s) aan grijze stroom geeft consumenten het valse gevoel dat zij bijdragen aan een duurzamer Nederland. Veel consumenten zullen niet begrijpen dat de door adverteerder gecommuniceerde groene stroom geen groene stroom uit Nederland is maar slechts digitaal hier wordt geleverd. Voor de gemiddelde consument is het verschil niet duidelijk tussen groene stroom die in Nederland wordt opgewekt en geleverd, en groene stroom die enkel bestaat uit ingekochte certificaten in de vorm van GVO’s uit het buitenland. Bij verreweg het grootste aandeel als groen verkochte energie draait het eigenlijk om ‘sjoemelstroom’. Omdat alles groen mag heten, zien consumenten door de bomen het bos niet meer. Daarom moet adverteerder duidelijk maken of de stroom is opgewekt in Nederland of in het buitenland. Om misleiding van Nederlandse consumenten tegen te gaan, zou groene stroom alleen groen mogen heten als deze bijdraagt aan verduurzaming van Nederland.

Samenvatting van het verweer

Adverteerder beschikt over de voor de groene stroom benodigde GVO-certificaten en mag deze stroom op grond van de wet en overeenkomstig eerdere uitspraken van de Commissie aanmerken als duurzaam opgewekte energie. De ACM vergelijkt de geleverde groene stroom volgens de gegevens van de energieleveranciers, zoals adverteerder, met de door die individuele energieleverancier afgeboekte GVO’s. Om stroom als groen te kwalificeren, is er vanuit de wet geen onderscheid tussen Nederlandse of buitenlandse GVO’s. Om het voor de consument transparanter te maken geeft adverteerder de uitleg dat deze stroom afkomstig is uit Europese windmolens. Verder geeft zij uitleg over deze GVO’s en wordt het stroometiket gepubliceerd op haar website, waaruit duidelijk blijkt wat de herkomst van de groene stroom is. De consument kan, indien gewenst, ook de keuze maken voor enkel in Nederland opgewekte stroom. Dit alles zal voor een gemiddelde consument voldoende zijn om bekend te geraken met groene stroom en de herkomst daarvan.

Het oordeel van de voorzitter

1)  De klacht is gericht tegen een uiting waarin adverteerder ‘groene stroom’ aanprijst die volgens het verweer in het buitenland duurzaam is opgewekt. Kern van de klacht is dat adverteerder in de uiting ten onrechte heeft nagelaten het land van oorsprong van haar ‘groene stroom’ te noemen. Klaagster beschouwt deze stroom ook niet als duurzaam omdat zij in het buitenland is opgewekt .

2)  Volgens het in Nederland geldende systeem mag een energieleverancier stroom specifiek als ‘groene stroom’ aanprijzen, indien hij door middel van GVO’s kan aantonen dat de door hem aan het net toegevoegde energie is opgewekt uit hernieuwbare bronnen. Een GVO is een digitaal certificaat waarmee bewezen wordt dat de stroom op een groene manier is opgewekt. Indien een adverteerder evenveel groene stroom aan het elektriciteitsnet levert als de klant jaarlijks verbruikt, kan per saldo worden gezegd dat de klant daadwerkelijk groene stroom geleverd krijgt. Overigens kan de voorzitter niet beoordelen In hoeverre het GVO systeem garandeert dat de klant uitsluitend groene stroom geleverd krijgt indien hij dat wenst (dat wil zeggen stroom die duurzaam is opgewekt in plaats van niet-duurzaam opgewekte stroom die via een GVO wordt ‘vergroend’). Het behoort tot de taak van de overheid toezicht te houden op de vraag of een GVO overeenstemt met de wijze van opwekking waarop het certificaat ziet. Vooralsnog dient het aanprijzen van stroom als ‘groen’ op basis van een GVO als een gangbare en legitieme reclamepraktijk te worden beschouwd. Dit geldt ook als de stroom in het buitenland is opgewekt en daar aan het Europese elektriciteitsnet is toegevoegd. Adverteerder wekt ook geen onjuiste indruk over het land waar de stroom is opgewekt. De enkele mededeling ‘groene stroom’ maakt de aard van de stroom kenbaar, maar geeft geen indicatie waar deze stroom is geproduceerd. De voorzitter ziet geen aanleiding om aan te nemen dat de gemiddelde consument de enkele mededeling ‘groene stroom’ zo zal opvatten dat het in Nederland opgewekte groene stroom betreft. Voor een informatieplicht zoals door klaagster gewenst (in feite een verplichte aanduiding van het land waar de groene stroom is opgewekt) is ook verder geen plaats. Een dergelijke plicht volgt niet uit de wet en het achterwege laten van deze informatie kan evenmin tot het oordeel leiden dat essentiële informatie ontbreekt die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen. Daarbij heeft adverteerder voldoende aannemelijk gemaakt dat de herkomst van de groene stroom uit haar website blijkt. De voorzitter heeft begrip voor het standpunt van klaagster dat adverteerder niet direct bijdraagt aan verduurzaming in Nederland, maar hierin kan geen aanleiding worden gevonden de uiting onjuist of misleidend te achten.

.

De beslissing van de voorzitter

Gelet op het bovenstaande wijst de voorzitter de klacht af.