Het College van Beroep [9 april 2019]
De bestreden uiting, de inleidende klacht en de beslissing van de Commissie
De klacht is gericht tegen een televisiecommercial van Kia waarin onder meer is
te zien hoe een man in een Kia Niro Hybrid tijdens het rijden op het dashboard de knop “hybrid” indrukt, waarna op een display onder meer de tekst verschijnt: “Fuel Economy 3,8 l/100 km” en “Eco Driving”.
De klacht houdt in dat in de commercial de indruk wordt gewekt dat een gemiddeld verbruik van 3,8 l/100 km mogelijk is. In de praktijk is het verbruik echter veel hoger.
De Commissie is ervan uitgegaan dat het getoonde verbruik van 3,8 l/100 km het officiële brandstofverbruik van de Kia Niro Hybrid is. Om te voorkomen dat de gemiddelde consument op het verkeerde been wordt gezet over de betekenis van het getoonde verbruik, moet duidelijk worden gemaakt dat dit het officiële brandstofverbruik volgens gestandaardiseerde metingen betreft. Die informatie ontbreekt, waardoor bij de consument de indruk kan ontstaan dat het getoonde cijfer het in de praktijk te behalen gemiddelde verbruik is. Door het voorgaande beschikt de gemiddelde consument volgens de Commissie niet over essentiële informatie die hij nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen, waardoor de uiting misleidend en oneerlijk is in de zin van artikel 7 Nederlandse Reclame Code (NRC).
De grieven
Kia acht het onbegrijpelijk dat de Commissie heeft geoordeeld dat de commercial in strijd is met artikel 7 NRC. Dit oordeel is onvoldoende gemotiveerd, nu niet duidelijk is waarom de vermelding dat het verbruikscijfer is gebaseerd op de NEDC-norm essentiële informatie betreft en waarom de commercial voor de consument de mogelijkheid om een geïnformeerd besluit te nemen nadelig beïnvloedt. Elke consument weet dat door autofabrikanten getoonde verbruikscijfers altijd het resultaat zijn van onder ‘laboratoriumomstandigheden’ gemeten cijfers, waardoor het door Kia in de commercial getoonde cijfer gelijk is aan het aldus gemeten cijfer. Kia is wettelijk verplicht dit cijfer (door haar aangeduid als “NEDC-verbruikscijfer”) te gebruiken bij het aanbieden van voertuigen. Het is niet verplicht om te melden hoe het verbruikscijfer tot stand is gekomen. Deze vermelding zou ook zinloos zijn. Het verbruikscij-fer is minder dan een seconde zichtbaar, terwijl ook nog in beeld verschijnt dat het voertuig standaard is uitgerust met een automatische versnellingsbak en de voice-over hoorbaar is. De gemiddelde consument zal het verbruikscijfer niet opvallen en hij zal al helemaal niet zien dat de letters “NEDC” ontbreken. Het is niet aannemelijk dat de gemiddelde consument merkbaar is beperkt in zijn mogelijkheden een geïnformeerd besluit te nemen omdat het voor hem niet duidelijk zou zijn dat het een NEDC-verbruikscijfer is. Hij zal ook niet enkel op basis van de commercial besluiten de auto te kopen, mede gelet op de aanschafwaarde daarvan (€ 27.995,-).
Het antwoord in appel
Het standpunt van geïntimeerde strekt in feite tot bevestiging van de beslissing van de Commissie. Op hetgeen geïntimeerde stelt zal hierna, voor zoveel nodig, worden ingegaan.
De mondelinge behandeling
Het beroep is namens Kia toegelicht mede aan de hand van overgelegde aantekeningen.
Het oordeel van het College
1. De Commissie heeft slechts een korte versie (de ’tag-on’) van de televisiecommercial beoordeeld. Ter zitting heeft het College, in het bijzijn van de namens Kia verschenen personen, tevens kennis genomen van de langere versie van de commercial. Beide versies tonen de scène waartegen geïntimeerde in de inleidende klacht in het bijzonder bezwaar maakt, te weten de scène waarin onder meer een verbruik van 3,8 l/100km op een display is te zien. Het College begrijpt uit de reactie van geïntimeerde op het beroepsschrift dat de klacht gericht is tegen beide commercials.
2. Kia stelt terecht dat de identieke scène in beide commercials waarin het verbruik is te zien telkens kort duurt. Dat neemt niet weg dat deze scène de aandacht trekt doordat op het moment dat de bestuurder een touchscreen op het dashboard bedient, wordt omgeschakeld naar een close-up van dit scherm waarop, naast een grafische afbeelding van de hybride aandrijflijn, duidelijk het verbruik is te zien in combinatie met de tekst “Eco Driving”. Het College acht het aannemelijk dat de gemiddelde consument het getoonde verbruik zal zien en hieraan betekenis zal toekennen, in deze zin dat de auto wordt aangeprezen omdat deze een laag brandstofverbruik zou hebben door de hybride aandrijflijn. Het lage verbruik blijkt uit het getoonde verbruik in combinatie met de tekst “Eco Driving”. Daar komt voor de langere versie bij dat direct na de bewuste scène door een voice-over wordt gezegd: “De Kia Niro is krachtig van buiten en efficiënt van binnen. Vol Vermogen. Laag verbruik”. De verwijzing naar het beweerdelijke lage verbruik zal door de gemiddelde consument in verband kunnen worden gebracht met het getoonde verbruik.
3. Ingevolge artikel 2 lid 1 van de Code voor Personenauto’s (CVP) dient in reclame-uitingen voor nieuwe personenauto’s het brandstofverbruik in overeenstemming met het bepaalde in het Besluit Etikettering energiegebruik personenauto’s te worden vermeld. Artikel 4 van dit besluit bepaalt dat de informatie over het energiegebruik van personenauto’s voldoet aan de eisen van bijlage 3 bij het besluit. Voor deze zaak is relevant dat op grond van bedoelde bijlage uitsluitend het officiële brandstofverbruik van het desbetreffende model personenauto mag worden vermeld. Kia heeft zich in de commercials aan deze verplichting geconformeerd door (volgens haar) het officiële brandstofverbruik van de desbetreffende auto te tonen. Uit de stellingen van Kia volgt immers dat het in de commercials genoemde verbruik van 3,8 l/100 km het officiële brandstofverbruik van de Kia Niro Hybrid is, welke waarde volgt uit “het homologatiedocument gebaseerd op NEDC 1.0”. Kia verwijst in de commercials niet naar dit gegeven, maar vermeldt enkel het brandstofverbruik. Met die vermelding kan Kia op grond van het volgende niet volstaan.
4. Dat, zoals Kia stelt, elke consument zou weten dat door autofabrikanten getoonde verbruikscijfers altijd het resultaat zijn van onder ‘laboratoriumomstandigheden’ gemeten cijfers, is niet aannemelijk geworden. De gemiddelde consument kan ook niet bekend worden verondersteld met het gegeven dat Kia in beide televisiecommercials specifiek het op NEDC 1.0 gebaseerde officiële brandstofverbruik noemt en niet een verbruik dat in de praktijk haalbaar is. De televisiecommercials suggereren bovendien dat daarin een ‘gewoon’ praktisch verbruik in dagelijkse rijomstandigheden wordt weergegeven in plaats van een gestandaardiseerd officieel testverbruik. Het gaat immers om een rijdende auto waarvan een actueel lijkend verbruik wordt getoond na het inschakelen van de hybride aandrijflijn. Kia stelt dat op bepaalde momenten een verbruik van 3,8 l/km in de praktijk haalbaar is en dat deze situatie zich voordoet in de televisiecommercial. Daarmee impliceert zij dat het in feite ook om een ‘gewoon’ verbruik zou kunnen gaan, zodat verwarring over de aard van het verbruik voor de hand ligt. Ook om die reden had Kia in de commercials de consument voldoende duidelijk dienen te informeren over het feit dat specifiek een verbruik wordt genoemd dat het resultaat is van gestandaardiseerde metingen volgens de Europese testprocedure NEDC 1.0. Een vermelding waaruit blijkt dat het om een verbruik volgens die testmethode gaat, is blijkens het voorgaande essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen in de zin van artikel 8.3 aanhef en onder c NRC. Dat de consument langs andere weg kan achterhalen dat het om een gestandaardiseerd testverbruik gaat, is onvoldoende om de misleiding te kunnen wegnemen.
5. Kia betwist dat de gemiddelde consument door het ontbreken van informatie over de aard van het verbruikscijfer een besluit over een transactie zal nemen dat hij anders niet had genomen. Het transactievereiste moet volgens rechtspraak van het Hof van Justitie echter ruim worden uitgelegd (vgl. HvJ 19 december 2013, zaak C-281/12 ECLI:EU:C:2013:859 inzake Trento Sviluppo srl). Het begrip ‘besluit over een transactie’ is volgens het Hof van Justitie “een door een consument genomen besluit over de vraag of, en zo ja hoe en op welke voorwaarden hij een product koopt”. Dit omvat een groot aantal deelbesluiten van de consument, waartoe ook kan worden gerekend het besluit om zich tot een Kia dealer te wenden wegens het in de televisiecommercials getoonde, gunstig lijkende brandstofverbruik van de aangeprezen auto. Het is niet noodzakelijk dat komt vast te staan dat de consument op grond van de misleidende informatie besluit de auto te kopen.
6. Nu de grieven geen doel treffen, beslist het College ten aanzien van beide commercials als volgt.
De beslissing van het College van Beroep
Het College bevestigt de bestreden beslissing voor zover het gaat om de door de Commissie beoordeelde kortere versie (de tag-on) van de beschreven televisiecommercial.
Het College acht op grond van het voorgaande de langere versie van de beschreven televisiecommercial eveneens in strijd met artikel 7 NRC en beveelt Kia ook in zoverre aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
[Hieronder volgt de beslissing waartegen beroep is ingesteld]
De Reclame Code Commissie [29 januari 2019]
De bestreden reclame-uiting
Het betreft de televisiecommercial waarin (een voordeelactie op) de Kia Niro wordt aangeprezen. In de commercial is onder meer te zien dat een man die in een Kia Niro Hybrid rijdt op het display de knop “hybrid” indrukt, waarna op het display komt te staan:
“Fuel economy|
3,8 l/100 km”.
De klacht
Klager voert aan, kort samengevat, dat de Kia Niro in de commercial wordt aangeprezen als een zeer zuinige auto vanwege het hybridesysteem. In verband daarmee wordt een verbruik getoond van 3,8 liter per 100 kilometer (1 op 26,3). Dit is het gemiddelde verbruik. Kia weet dat het niet mogelijk is om zelfs maar in de buurt van dit verbruik te komen, maar wekt de indruk dat die mogelijkheid wel bestaat. Het verbruik is afhankelijk van veel factoren, maar een verbruik van 1 op 20 blijkt (volgens MijnKia) al niet gehaald te worden. Klager kan met zijn Kia Niro met moeite een verbruik van 1 op 14 behalen. Omdat Kia bewust de indruk wekt dat een verbruik van 1 op 26,3 mogelijk is, vindt klager de commercial misleidend.
Het verweer
Kia voert aan dat het getoonde verbruikscijfer van 3,8 l/100 km de officiële (gecombineerde) waarde voor de Kia Niro Hybrid is. Deze waarde komt uit het homologatiedocument dat is gebaseerd op NEDC 1.0. In het homologatiedocument dat is gebaseerd op NEDC 2.0 is de waarde zelfs 3,7 l/100 km. De verbruikscijfers kunnen in de praktijk afwijken door onder andere rijstijl, snelheid, gebruik van comfort-evenverbruikers, buitentemperatuur, aantal passagiers, hoeveelheid bagage en topografische omstandigheden, waardoor in de praktijk andere verbruikswaarden kunnen worden ervaren. Dit houdt echter ook in dat er geen eenduidig verbruikscijfer uit de praktijk bestaat. Om die reden gebruikt Kia in haar communicatie het verbruikscijfer zoals dit officieel is getest.
Het oordeel van de Commissie
1. De klacht stelt aan de orde of het in de commercial getoonde verbruik van de Kia Niro Hybrid van 3,8 liter per 100 kilometer misleidend is, omdat het werkelijke gemiddelde verbruik van deze auto volgens klager hoger is.
2. Niet is in geschil dat het getoonde verbruikscijfer “3,8 l/100 km” het officiële (gecombineerde) brandstofverbruik van de Kia Niro Hybrid betreft, welk verbruikscijfer het resultaat is van gestandaardiseerde metingen volgens een vastgestelde Europese testprocedure (NEDC 1.0). Kia heeft erkend dat de verbruikscijfers die in de praktijk worden ervaren door verschillende factoren van deze officiële waarde kunnen afwijken.
3. Om te voorkomen dat de gemiddelde consument op het verkeerde been wordt gezet ten aanzien van de betekenis van het getoonde verbruikscijfer “3,8 l/100 km”, moet in de commercial duidelijk worden gemaakt dat dit het officiële brandstofverbruik volgens gestandaardiseerde metingen betreft. Die informatie ontbreekt echter, waardoor bij de gemiddelde consument de indruk kan ontstaan dat het weergegeven cijfer het in de praktijk te behalen gemiddelde verbruik betreft. Deze indruk wordt nog versterkt doordat het verbruikscijfer van 3,8 l/100 km wordt getoond in een rijdende auto.
4. Het voorgaande leidt tot het oordeel dat in de commercial sprake is van het ontbreken van essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c NRC. Omdat de gemiddelde consument hierdoor ertoe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
5. Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.
De beslissing van de Reclame Code Commissie
De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.