De bestreden reclame-uiting
Het betreft een televisiecommercial van Achmea. In de commercial zijn verschillende scenes te zien, waarin iemand ogenschijnlijk iets discutabels doet. Als de andere persoon/personen in de scene bedenkelijk kijkt/kijken, reageert de persoon die iets discutabels doet daar steeds op met de volgende tekst “bla bla bla”. In de slotscene is te zien dat een vader zijn mobiele telefoon gebruikt terwijl hij aan het rijden is in een auto. Naast de vader zit een kind. Het kind kijkt hem bedenkelijk aan, waarna de vader de mobiele telefoon weglegt. Aan het eind van de commercial is het volgende te horen via de voice-over: “Woorden verliezen betekenis als je niets doet, dus laten we met z’n allen wat minder praten en meer doen. Dat is samen leven volgens Achmea. Zo gaan we bij Achmea voor minder verkeersslachtoffers, gezonde werknemers en duurzame woningen. Ga ergens voor.” Aan het eind van de commercial komt de volgende tekst in beeld: “Samen leven volgens Achmea. Minder verkeersslachtoffers. Gezonde werknemers. Duurzame woningen.”.
Samenvatting van de klacht
Aan het eind van de reclame is een man te zien die in de auto zit met een kind naast zich. De man zit rijdend te typen op zijn mobiele telefoon. Dit is volgens klager verboden en er wordt een uitermate slecht voorbeeld mee gegeven. Daarnaast wordt aan het eind van de reclame gezegd dat Achmea inzet op minder verkeersslachtoffers. Klager vindt de getoonde beelden in strijd met deze boodschap.
Samenvatting van het verweer
Adverteerder vindt het vervelend dat de slotscene van de commercial onduidelijk is voor klager. Adverteerder is een campagne gestart in het kader van ‘Duurzaam Samen Leven’ en wil daarmee een bijdrage leveren aan het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. Dat lukt niet alleen met praten, maar vooral door te doen. Dat is de boodschap die ten grondslag ligt aan de commercial: minder “Bla, bla, bla” en meer “Ga, ga, ga”. Zo hoopt adverteerder heel Nederland te inspireren en te motiveren om het niet alleen over goede bedoelingen te hebben, maar hier ook écht voor te gaan.
In de slotscene van de commercial wordt ook een tegenstrijdigheid in beeld gebracht. Op je telefoon zitten tijdens het rijden, is niet alleen verboden, maar het is ook onverantwoord en gevaarlijk voor de persoon zelf en andere weggebruikers. Om die reden is, op het moment dat de woorden “meer doen” worden uitgesproken, in beeld gebracht dat de vader zijn telefoon weglegt. Daarmee heeft adverteerder willen benadrukken dat veranderen door te doen, waaronder geen onjuist gebruik van een mobiele telefoon in het verkeer, binnen ieders mogelijkheden ligt.
Verder geeft adverteerder aan dat de commercial op verschillende manieren is getest. Op de slotscene heeft adverteerder positieve reacties gehad. Toch kan het voorkomen dat een uiting anders wordt ontvangen. Klachten worden heel serieus genomen, omdat die de kwaliteit van de uitingen en de dienstverlening kunnen helpen verbeteren. De slotscene is inmiddels niet meer op televisie te zien. De losse fragmenten uit de commercial zijn wel nog op social media te zien. De betreffende scene is wel iets aangepast. De vader zegt in de nieuwe versie “Bla bla bla”, waarmee adverteerder duidelijk probeert te maken dat hij inderdaad iets doet wat niet hoort, net als de personen in de andere scenes.
De mondelinge behandeling
Adverteerder heeft haar standpunt nader toegelicht aan de hand van een (overgelegde) pleitnota. Voor zover nodig wordt op hetgeen ter zitting aan de orde is gekomen, ingegaan in het oordeel van de Commissie.
Het oordeel van de Commissie
De Commissie vat de klacht aldus op dat klager de televisiecommercial in strijd acht met de goede smaak dan wel goede zeden als bedoeld in artikel 2 respectievelijk 3 van de Nederlandse Reclame Code (hierna: NRC). Het gaat dan in het bijzonder om de scene waarin de vader in de auto rijdt met zijn kind terwijl hij zijn telefoon gebruikt. Bij de beantwoording van de vraag of een reclame-uiting in strijd is met (één van) deze artikelen stelt de Commissie zich terughoudend op, gelet op het subjectieve karakter daarvan. Beoordeeld wordt of de commercial naar de huidige algemene maatschappelijke opvattingen de grenzen van het toelaatbare te buiten gaat. Daarvan is naar het oordeel van de Commissie, voornoemde terughoudendheid in acht genomen, in de onderhavige commercial geen sprake. Dat in een commercial het plegen van een strafbaar feit wordt getoond, brengt niet mee dat de televisiecommercial om die reden in strijd is met de NRC. Het enkel tonen van een overtreding zonder aanprijzing van dit gedrag of oproep tot navolging, is namelijk onvoldoende om de televisiecommercial in strijd met de NRC te achten. Er wordt niet gesuggereerd dat het maatschappelijk aanvaardbaar is om tegelijk auto te rijden en de telefoon te gebruiken. Aan het eind van de commercial wordt juist gezegd dat adverteerder zich inzet voor het verminderen van verkeersslachtoffers. De Commissie heeft begrip voor het feit dat niet iedereen de slotscene kan waarderen. Dit geeft echter geen aanleiding om te oordelen dat naar de huidige algemene maatschappelijke opvattingen de uiting de grenzen van het toelaatbare overschrijdt. De Commissie beslist daarom als volgt.
De beslissing
De Commissie wijst de klacht af.