De bestreden reclame-uiting
Het betreft de website honda.nl voor zover hierop op de pagina over het model HR-V (https://www.honda.nl/carsew/hr-v-hybrid/overview.html..html) het volgende wordt meegedeeld:
“Zelfopladende hybride
De innovatieve e:HEV hybride aandrijflijn heeft in heel Europa erkenning gekregen voor zijn combinatie van hoge prestaties met lage emissies en efficiëntie. En omdat de auto volledig zelfopladend is, moet u nooit een stekker in het stopcontact steken” en een video die op dezelfde webpagina is te zien.
Samenvatting van de klacht
Klager maakt bezwaar tegen het feit dat de auto volledig zelfopladend wordt genoemd. De auto is niet volledig zelfopladend. Een hybride auto kan remenergie opslaan in een accu. Deze energie is voortgekomen uit een beweging van het voertuig door een verbrandingsmotor. De oplading gebeurt dus niet vanzelf, De Noorse consumentenbond heeft dezelfde reclame-uiting misleidend geacht. Men zou door de uiting kunnen denken dat de auto beter is dan een volledig elektrisch ladende auto aan een stekker. Hierdoor is de uiting misleidend.
Samenvatting van het verweer
De aangeprezen auto is een hybride voertuig, dat betekent dat het voertuig met zowel een elektromotor als een conventionele verbrandingsmotor is uitgerust. De auto is niet uitgerust met de mogelijkheid het accupakket van het voertuig op te laden met een laadkabel. Adverteerder stelt niet dat het accupakket zelfopladend is, maar dat het gaat om een voertuig dat zelfopladend is. Honda verwijst naar de beslissing van de Reclame Code Commissie in dossier 2020/00082. Daarin is geoordeeld dat bij de gemiddelde consument bekend mag worden verondersteld dat de aanduiding ‘hybride’ erop wijst dat de auto geen volledig elektrische auto is. Adverteerder doet een feitelijk juiste mededeling die niet misleidend is. Zij meldt op duidelijke wijze dat het voertuig een hybride voertuig is. Adverteerder benadrukt in de uitingen enkel een eigenschap van het voertuig, namelijk het zelfopladende karakter. Het voertuig laadt zichzelf op door energie die wordt gegenereerd door de benzinemotor van het voertuig te gebruiken om het accupakket op te laden.
Het oordeel van de voorzitter
1) De voorzitter neemt bij de beoordeling van de klacht tot uitgangspunt dat de gemiddelde consument inmiddels bekend kan worden verondersteld met het gegeven dat een auto die, zoals in de uiting staat, is voorzien van een hybride aandrijflijn, zowel een benzinemotor als een elektromotor heeft, waarbij de auto door beide krachtbronnen afwisselend of door een combinatie van beide wordt aangedreven. Eveneens dient de gemiddelde consument inmiddels op de hoogte te worden geacht van het feit dat bij hybride auto’s onderscheid kan worden gemaakt tussen auto’s waarvan de accu’s voor de voortbeweging via een oplaadsnoer kunnen worden opgeladen (plug-in hybride) en auto’s waarbij dit niet kan. De reclame-uiting doelt onmiskenbaar op de laatste situatie door de mededeling dat men bij de aangeprezen auto geen stekker in het stopcontact hoeft te steken. De direct daaraan voorafgaande mededeling dat de auto “volledig zelfopladend is”, kan in deze context worden gezien, dat wil zeggen om te benadrukken dat het geen plug-in hybride betreft.
2) Tegelijk suggereert de mededeling dat de auto “volledig zelfopladend is” echter meer dan dat. Daarbij maakt het verschil of een auto ‘zelfopladend’ of ‘volledig zelfopladend’ wordt genoemd. De aanduiding van de auto als ‘volledig zelfopladend’ in combinatie met de voorafgaande mededeling dat het een innovatieve aandrijflijn betreft, suggereert dat de auto voor het opladen op geen enkele wijze afhankelijk is van de benzinemotor. De uiting kan door de gemiddelde consument zeer wel in deze zin worden opgevat. De voorzitter acht de suggestie die aldus van de uiting uitgaat onjuist. Niet gesteld of gebleken is immers dat de desbetreffende auto ‘volledig’ zelfopladend is, in deze zin dat de benzinemotor hierbij geen enkele rol speelt. Dit voert tot de slotsom dat in de uiting geen duidelijke informatie wordt verstrekt over de voordelen van de auto, een van de voornaamste kenmerken van het product als bedoend in artikel 8.2 aanhef en onder b van de Nederlandse Reclame Code (NRC). De gemiddelde consument kan hierdoor ertoe gebracht worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. Om die reden is de uiting misleidend en oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC. De voorzitter beslist als volgt.
De beslissing van de voorzitter
Op grond van het voorgaande is de reclame-uiting in strijd met artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.