Omschrijving:

Het betreft een “Vraag & Antwoord” advertorial van Homo Lesbische Federatie Nederlands (HLBF) in de Gaykrant van 1 december 2007 waarin onder andere de volgende uitspraken van de voorzitter van HLBF staan:
a. “Het kabinet prijst de gehele homobeweging maar is van plan slechts één organisatie (COC Nederland) financieel te ondersteunen”.
b. “Zo heeft een landelijke organisatie een commercieel werkend projectbureau dat gesubsidieerde projecten uitvoert voor het Rijk, Europa, maar ook ambassades. Veelal wordt één en hetzelfde project verantwoord bij meerdere subsidieverstrekkers. Zo worden projecturen van medewerkers gedeclareerd op meerdere projecten tegelijk, waardoor één arbeidsuur wel drie projecturen kan opleveren. Ook het verschijnsel van goedkoop uitbesteden naar duur declareren heeft er een weg gevonden”.
c. “Zo heeft een voorzitter van een landelijke vrijwilligersorganisatie na het ontslag van de directeur een onkostenvergoeding in rekening gebracht van ruim 100.000 euro voor het waarnemen van de directeurstaken”.
d. “HLBF kiest bewust voor gelijkwaardigheid van alle organisaties waarbij we specifiek aandacht hebben voor het zo effectief mogelijk inzetten van beschikbare middelen. Daarnaast is HLBF van mening dat gemeenschapsgeld correct dient te worden aangewend. Bij onduidelijkheid stellen we dat aan de kaak”.
e. “Of de steun van de COC-voorzitter aan ‘Trots op Nederland’ in het belang van de holebi gemeenschap in Nederland is, waagt HLBF te betwijfelen.

Wat de uitspraken zelf betreft, voerde verweerder gemotiveerd verweer. Op de inhoud daarvan zal worden ingegaan voor zover dit bij het oordeel van belang is.

Naar klagers oordeel is sprake van een reclame-uiting, omdat adverteerder zich daarin als organisatie presenteert en anti-reclame maakt voor adverteerder.

Verweerder benadrukt dat in de advertorial standpunten worden uitgedragen. Het betreft antwoorden die op concrete vragen worden gegeven. Bij de beantwoording van de vragen maakt verweerder gebruik van de hem toekomende vrijheid van meningsuiting.

Het oordeel van de Commissie

In de aanhef van de uiting staat dat verweerder “enkele binnengekomen vragen” met de lezer wil delen en “Deze vragen hebben betrekking op onze standpunten, onze briefwisseling met Minister Plasterk en onze plaats in de homobeweging”.

Aangezien verweerder zich in de bestreden uiting positioneert door onder andere daarin zijn denkbeelden weer te geven, is sprake van een reclame-uiting in de zin van artikel 1 NRC.

Bij de beantwoording van de vraag of een reclame-uiting in strijd is met de goede smaak en/of het fatsoen, stelt de Commissie zich terughoudend op, gelet op het subjectieve karakter van deze criteria. Met betrekking tot de onderhavige uiting, acht de Commissie de grenzen van hetgeen toelaatbaar moet worden geacht niet overschreden. Zij overweegt daartoe dat verweerder – in beginsel – de vrijheid heeft om als organisatie zijn denkbeelden te uiten en de wijze waarop verweerder dat heeft gedaan acht de Commissie niet ontoelaatbaar.
Het is voor de lezer voldoende duidelijk dat de in de uiting gegeven antwoorden standpunten van verweerder zijn. Gelet hierop acht de Commissie de uiting ook niet in strijd met de waarheid.

De beslissing