De bestreden reclame-uitingen

Het betreft:

1.

Een televisiereclame.

Deze toont beelden van een man die in zijn moestuin werkt. Hij zegt tegen zijn vrouw: “Je weet niet wat een geld dat scheelt zo’n moestuin”. De vrouw toont zich niet onverdeeld gelukkig met de resultaten en neemt haar man mee naar de Jumbo, afdeling groente en fruit. Ze zegt: “Kijk, hier heb je alle groente en fruit die jij maar wil”.

Vervolgens zegt de voice-over: “Het grootste assortiment groente en fruit, met de laagste prijsgarantie”.

Vrouw: “Je wil niet weten hoeveel dat scheelt”.

Ten slotte verschijnt in beeld:

“Jumbo’s

Laagste Ook op groente

Prijs en fruit. Altijd.”

Garantie”

2.

Een radioreclame.

Daarin wordt onder meer gezegd:

“De bananen zijn deze week bij Jumbo niet in de aanbieding, en volgende week trouwens ook niet. Bij Jumbo kost een kilo bananen namelijk altijd maar € 0,99. Laagste prijsgarantie noemen we dat. En die geldt niet alleen voor onze bananen. Die geldt ook voor al onze andere producten. Nu weet u waarom u altijd het voordeligst uit bent bij Jumbo, ook voor onze bananen” (…).

“Kijk voor meer informatie op Jumbosupermarkten.nl”.

3.

Een gedrukte uiting in de winkel met de tekst:

“Jumbo’s

Laagste Ook op groente

Prijs en fruit. Altijd.”

Garantie”

De klacht

De klacht kan als volgt worden samengevat.

Jumbo zegt de laagste prijsgarantie te hebben, maar op de markt vind je heel veel producten iedere week goedkoper dan bij de Jumbo. In “de kleine lettertjes” staat dat de markt is uitgesloten, maar dat weet de consument niet.

Eerder is LIDL op de vingers getikt, omdat zij zei “de beste in groente en fruit” te zijn, terwijl slechts een vergelijking werd gemaakt met supermarkten. LIDL moet nu in reclames vermelden dat zij de beste “supermarkt” zijn in groente en fruit. Naar de mening van klager zou Jumbo moeten vermelden dat ze “de laagste prijsgarantie van alle supermarkten” heeft.

Het verweer

De klacht is gemotiveerd weersproken.

Op het verweer zal worden teruggekomen in het oordeel.

Het oordeel van de Commissie

Zoals blijkt uit de bij het verweer overgelegde “Spelregels Euro’s goedkoper”, zoals die ook worden vermeld op www.jumbo.com, geldt de “laagsteprijsgarantie” “voor alle supermarkten, drogisterijen en slijterijen met een fysieke winkel of Pick Up Point in dezelfde vestigingsplaats als Jumbo waarmee vergeleken wordt, onafhankelijk of zij ook een online winkel hebben”. Volgens diezelfde spelregels zijn “uitgesloten”:

“Andersoortige winkels (…) zoals zelfbedieningsgroothandels, weekmarkten, bouwmarkten, winkels waar restpartijen worden opgeruimd en webwinkels die uitsluitend online verkopen”.

In elk van de bestreden uitingen wordt gewezen op de laagste prijsgarantie van Jumbo, meer in het bijzonder wat betreft groente en/of fruit. Ook wordt met betrekking tot de laagste prijsgarantie van Jumbo in iedere uiting gesproken over “altijd”, alsof er geen uitzonderingen bestaan. Blijkens bovengenoemde spelregels geldt de laagste prijsgarantie van Jumbo echter in relatie tot een specifieke groep aanbieders van onder meer groente en fruit en wordt geen rekening gehouden met prijzen, gehanteerd door bepaalde andere aanbieders (van onder meer groente en fruit). Naar het oordeel van de Commissie is dit voor de gemiddelde consument onvoldoende duidelijk. In de eerste plaats kan bij de gemiddelde consument niet als algemeen bekend worden verondersteld dat de laagste prijsgarantie van Jumbo slechts op een specifieke groep aanbieders ziet, ook niet nu Jumbo deze garantie al bijna 20 jaar hanteert, zoals zij heeft gesteld. Voorts valt deze beperking tot een bepaalde groep aanbieders niet, althans niet voldoende duidelijk uit (elk van) de bestreden uitingen op te maken. Ook de vrij algemene mededeling “Kijk voor meer informatie op Jumbosupermarkten.nl” in de radioreclame geeft onvoldoende duidelijkheid over de bewuste “Spelregels”.

Gelet op het bovenstaande acht de Commissie de uitingen voor de gemiddelde consument onduidelijk ten aanzien van het bestaan van een specifiek prijsvoordeel

als bedoeld in artikel 8.2 aanhef en onder d van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Nu de gemiddelde consument er bovendien toe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, zijn de uitingen misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De beslissing

Op grond van het voorgaande acht de Commissie de reclame-uitingen in strijd met artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.