De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiecommercial voor Toyota Aygo, uitgezonden op Nederland 1. In de commercial wordt voornoemde auto vergeleken met een Alfa Romeo Giulia Nuova Super en een Porsche. De testrijdster zegt onder meer:

‘Stel je hebt 8.000 euro te besteden aan een auto. Dan zou je voor deze Aygo kunnen kiezen. (…) Volgens Toyota vindt je nooit een auto die zoveel biedt voor zo weinig. Nou, ik heb een 1979 Porsche gevonden. En een 1975 Alfa Romeo. Twee auto’s die je ziel raken. Nou, laten we ze allemaal maar eens testen om te zien wat je nou echt krijgt voor je geld. En: ‘Kortom, als je niet teveel wilt betalen voor een auto, dan is de Toyota Aygo precies wat je zoekt. Want andere verleidingen onder de € 8.000,- kunnen heel wat duurder uitvallen dan je denkt’.

Bij aanvang van de testrit verschijnt in beeld per auto een teller met als beginstand

‘€ 8.000,-‘. De teller van de Toyota Aygo blijft op € 8.000,- staan terwijl de tellers van de oldtimers stijgen, onder meer doordat tijdens de testrit een deur vanzelf openschiet van de Alfa Romeo.

De klacht

Volgens de informatie van de Rijksdienst Wegverkeer (RDW) hebben de getoonde Porsche uit 1979 en de Alfa Romeo uit 1975 – gelet op de kentekens – geen APK of, in het geval van de Porsche, geen ‘officiële toelating’. Klager meent dat de Toyota dan ook wordt vergeleken met twee ‘wrakken’, hetgeen hij misleidend acht.

Het verweer

De onderhavige uiting is gebaseerd op een volgens adverteerder herkenbare vraag die bij veel consumenten leeft: ‘Ik heb ongeveer € 8.000,- te besteden. Koop ik een nieuwe degelijke auto met alle zekerheden van dien of laat ik me verleiden door de charme van een spannende tweedehands auto?’. Met die keuze, gebaseerd op de prijs, wil adverteerder laten zien dat je al voor € 7.900,- een auto kunt kopen die ‘zekerder, betrouwbaarder, veiliger, zuiniger en beter is voor het milieu’. In de commercial wordt een vergelijking gemaakt met een tweedehands auto waar je als autoliefhebber verliefd op kunt worden maar waar potentiële kopers ook verblind kunnen raken voor de financiële risico’s van een dergelijke auto. De getoonde gebreken zijn onder specialisten naar voren gekomen als de meest voorkomende mankementen bij het getoonde merk en model. Adverteerder benadrukt dat in de vergelijking geen aspecten als APK of een officiële toelating worden belicht. Nu adverteerder op objectieve en verifieerbare wijze de prijs van de auto’s heeft getracht te vergelijken, is hij van mening dat de reclame-uiting in lijn is met de Nederlandse Reclame Code (NRC) en dat geen sprake is van misleidende reclame.

Het oordeel van de Commissie

In de gewraakte uiting wordt een nieuwe Toyota Aygo vergeleken met een tweedehands Alfa Romeo Giulia Nuova Super en een Porsche, op basis van de (aanschaf-)prijs. Adverteerder voert in dit verband een testrit uit. Ten aanzien van de tweedehands auto’s is sprake van bijkomende kosten, bovenop de aanschafprijs, vanwege mankementen die worden toegeschreven aan de kennelijke staat van een oldtimer. De Commissie is van oordeel dat de consument zal begrijpen dat de wijze waarop de vergelijking in beeld wordt gebracht humoristisch is bedoeld. Het tijdens het rijden openzwaaien van een deur van de oldtimer, getuigt bijvoorbeeld van in reclame niet ongebruikelijke en toelaatbare overdrijving. Nu de vergelijking voorts is gebaseerd op de (aanschaf-)prijs van de auto’s, hetgeen een op objectieve wijze te controleren kenmerk van deze goederen betreft en het verder niet onaannemelijk is dat gebreken gebruikelijk zijn bij de getoonde tweedehands modellen van ruim dertig jaar oud, is de Commissie van oordeel dat de wijze waarop adverteerder in de uitingen een Toyota Aygo aanprijst c.q. vergelijkt met voornoemde Alfa Romeo en Porsche niet misleidend is of anderszins in strijd is met de NRC.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.