De bestreden reclame-uitingen
Het betreft:
1) de website www.ivor-reisbegeleiding.nl voor zover hierop “praktijkopleidingen tot reisleider/reisbegeleider/standplaatshost/standplaatshostess met baangarantie” worden aangeboden,
2) advertenties op internet en in dagbladen waarin adverteerder melding maakt van een “Spoedcursus met baangarantie” in verband met “Reisleider worden”.
De klacht
Klager stelt, samengevat, dat in de reclame-uitingen wordt gesuggereerd dat sprake is van een baangarantie na het volgen van een cursus tot reisleider. Men moet “solliciteren” om de cursus te kunnen doen. Na het behalen van een diploma/getuigschrift blijkt er geen baangarantie te bestaan. Klager stelt uit eigen ervaring te weten dat van ongeveer 15 cursisten er slechts twee personen (op eigen initiatief) een baan in de reiswereld wisten te verwerven. Dit waren de jongste deelnemers. Adverteerder gebruik de term ‘baangarantie’ om zoveel mogelijk cursisten te werven. Het “sollicitatiegesprek” aan het begin van de cursus geeft extra het gevoel dat men kan rekenen op de baan(garantie) na het behalen van het diploma. Restitutie van het cursusgeld is niet mogelijk nadat men is toegelaten. De meeste deelnemers zijn volgens klager minstens van middelbare leeftijd en vaak werkloos. Adverteerder lijkt hen hoop te bieden op werk als reisleider. Klager vindt dat adverteerder op grond van het voorgaande het woord ‘baangarantie’ uit haar advertenties moet schrappen.
Het verweer
Dit kan als volgt worden samengevat. Adverteerder maakt al 25 jaar reclame met een mini-advertentie, en legt hiervan een voorbeeld over. De 3-regelige advertentietekst bevat een platte tekstopmaak zonder logo. Het woord ‘baangarantie’ wordt zonder hoofdletters genoemd met een verwijzing naar de website. Op de website van adverteerder staat duidelijk beschreven wat verstaan wordt onder baangarantie. Deze beschrijving voldoet aan artikel 12 van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Klager heeft een selectiegesprek gehad waarin de baangarantie nog eens is uitgelegd. Na dit gesprek had klager de gelegenheid zonder verdere financiële verplichtingen de deelname aan de opleiding te annuleren. Klager heeft vier jaar geleden examen gedaan maar is gezakt en heeft geen herexamen gedaan. Er is dan geen sprake van een baangarantie. Van de cursusgroep waartoe klager behoorde is tot geen enkele vraag over restitutie van cursusgeld ontvangen. Adverteerder gebruikt de term baangarantie omdat zij een aanzienlijk bedrag restitueert indien het de kandidaat niet lukt om aan de slag te komen. Hiermee heeft adverteerder een inspanningsverplichting alles eraan te doen wat nodig is om de kandidaat te begeleiden naar een baan in de reiswereld. Adverteerder zet hiervoor haar uitgebreide netwerk en opgedane kennis in. Adverteerder verwijst naar de uitspraak in dossier 2015/00249 waarin een eerdere klacht met betrekking tot de vermelding van de baangarantie op de website van adverteerder is afgewezen.
Het oordeel van de voorzitter
1) De voorzitter verwijst in de eerste plaats naar het oordeel van de Commissie in dossier 2015/00249. Dit oordeel strekt bij de beoordeling van de klacht tot uitgangspunt. In dat dossier heeft de Commissie, naar aanleiding van een klacht dat sprake is van misleidende reclame op de website van adverteerder wegens het gebruik van de term ‘baangarantie’, overwogen dat op de website wordt uitgelegd wat deze garantie inhoudt, te weten: “lukt het niet om na het behalen van het IVOR-diploma aan de slag te komen, dan restitueren wij een aanzienlijk deel van je cursusgeld!”. De Commissie heeft die klacht afgewezen, omdat niet werd voldaan aan de eis in de algemene voorwaarden dat men adverteerder maandelijks op de hoogte dient te houden van reacties op “aantoonbare sollicitaties en vorderingen”.
2) Uit het oordeel van de Commissie volgt niet dat de wijze waarop adverteerder op haar website gebruik maakt van de term ‘baangarantie’ op zichzelf genomen misleidend is. Uit de website blijkt ook voldoende duidelijk dat adverteerder een specifieke invulling aan die term geeft die inhoudt dat men onder bepaalde voorwaarden aanspraak kan maken op restitutie van een aanzienlijk deel (bijna de helft) van het cursusgeld. Op de website staat immers een tabblad ‘baangarantie’ die, naar de voorzitter heeft geconstateerd, in beeld blijft bij elke pagina van de website die men bekijkt met daarop onder meer de onder 1) bedoelde informatie. De gemiddelde consument zal op grond van die informatie begrijpen dat adverteerder met ‘baangarantie’ niet bedoelt tot uitdrukking te brengen dat men bij de opleiding reeds verzekerd is van een baan, maar dat men een deel van het cursusgeld terugkrijgt indien men geen werk vindt als reisleider of reisbegeleider, en ook aan de verdere voorwaarden van de garantie wordt voldaan. De uiting verschaft aldus in voldoende mate de door artikel 12 van de Nederlandse Reclame Code (in verbinding met artikel 7 van de Nederlandse Reclame Code NRC en de algemene aanbeveling sub f) vereiste duidelijkheid over de inhoud en strekking van de baangarantie. Het feit dat, naar klager stelt, diverse cursisten geen werk zouden hebben gevonden, brengt dus niet mee dat de uiting reeds om die reden misleidend is. Overigens heeft adverteerder gesteld dat van de groep cursisten waartoe klager destijds behoorde niemand aanspraak heeft gemaakt op restitutie van cursusgeld. De voorzitter ziet geen aanleiding om aan de juistheid van deze mededeling te twijfelen of te veronderstellen dat adverteerder anderszins geen uitvoering geeft aan de ‘baangarantie’ indien daarop een beroep wordt gedaan en is voldaan aan de (niet onredelijk te achten) voorwaarden.
3) Klager heeft geen dagbladadvertentie overgelegd. Adverteerder heeft dit wel gedaan. Het betreft een zogenaamde ‘mini-advertentie’. Ervan uitgaande dat dit de advertentie is waartegen klager bezwaar maakt, oordeelt de voorzitter als volgt. Het betreft een relatief zeer klein formaat advertentie waarin staat: “***Reisleider worden*** Spoedcursus met baangarantie. www.reisleiding.nl of bel IVOR 013-5801213”. Binnen het beperkte kader van een dergelijke advertentie past geen uitvoerige informatie over de invulling van het begrip ‘baangarantie’. De voorzitter is van oordeel dat adverteerder in zoverre kon volstaan met te verwijzen naar de website waarop men, zoals uit het voorgaande blijkt, voldoende duidelijk wordt geïnformeerd over de specifieke invulling die adverteerder aan het begrip ‘baangarantie’ geeft.
Ook in zoverre kan de klacht niet slagen. Om die reden beslist de voorzitter als volgt.
De beslissing van de voorzitter
Gelet op het bovenstaande wijst de voorzitter de klacht af.