Samenvatting van de klacht
Op 18 januari 2022 kwam adverteerder bij klager aan de deur om een luchtfoto te verkopen van klagers terrein. Klager gaf aan dat dat niet gewenst was en dat hij een sticker op zijn deur heeft die fieldmarketing niet toestaat. Adverteerder merkte op dat daar geen regels voor gelden, dat hij er niets mee zou doen en dat hij de sticker niet kon lezen.
Samenvatting van het verweer
Sinds 1999 gaat adverteerder langs de deuren met een luchtfoto van 17×13 cm van een huis, bedrijf of boerderij met de vraag of de bewoners belangstelling hebben voor een vergrote foto. Volgens adverteerder is zijn werkwijze niet verboden. Adverteerder heeft hier in 23 jaar nog nooit problemen mee gehad.
Samenvatting van het oordeel van de voorzitter
De voorzitter heeft de klacht gegrond verklaard op grond van de overweging dat -kort gezegd- deze handelwijze moet worden aangemerkt als fieldmarketing in de zin van artikel 1 van de Reclamecode voor Fieldmarketing (RFM). Adverteerder dient zich bij zijn werkwijze aan de regels van de RFM te houden. Als onweersproken is komen vast te staan dat klagers deur is voorzien van een ‘bel-niet-aan-sticker’, zoals bedoeld in artikel 9 lid 1 RFM. Nu adverteerder ondanks deze sticker bij klager heeft aangebeld, heeft hij gehandeld in strijd met artikel 9 lid 1 RFM.
Het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter
Adverteerder voert aan dat in de definitie van ‘fieldmarketing’ in artikel 1 sub c RFM is opgenomen: “Fieldmarketing omvat presentatie, promotie, activatie en directe verkoop waarbij sprake is van een standaard niet op de individuele ontvanger toegespitste inhoud.”
Adverteerder verkoopt luchtfoto’s, specifiek van het pand van de desbetreffende eigenaar/eigenaresse. Daarbij komt volgens adverteerder dat hij eens in de 8 á 10 jaar aanbelt.
Volgens adverteerder gaan er allerlei lieden langs de deuren, maar hij heeft een uniek product. Hij belt aan bij iedereen -met of zonder stickers op de deur- van wie hij van het betreffende pand een luchtfoto heeft gemaakt. Dit is de eerste keer in 23 jaar dat iemand daarover klaagt.
Reactie op het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter
Adverteerder verkoopt foto’s gemaakt van percelen van individuele mensen en dat doet hij door langs de deuren te gaan. Klager gaat ervan uit dat adverteerder niet speciaal naar één adres gaat, maar dat hij meerdere adressen bezoekt. In die zin is de wijze ‘systematisch’. Ook is sprake van een ‘planmatige’ wijze aangezien adverteerder deze handelswijze een keer in de 9 á 10 jaar doet en/of langs meerdere huizen gaat. Verder staat op de deursticker duidelijk dat verkoop aan de deur niet gewenst is.
Adverteerder stelt dat hij een individueel product verkoopt, maar feitelijk heeft hij voor het maken van dit product het perceel van klager, met klagers eigendommen, zonder de toestemming van klager gefotografeerd en verwerkt. Strikt genomen zou adverteerder dit product niet kunnen verkopen, aldus klager. Klager verwijst naar een artikel op een website waarin staat: “Je mag alleen filmen en fotograferen waar je normaal ook mag komen en met een normale camera mag fotograferen. Dus niet in tuinen of op afgesloten terreinen. Dan moet je altijd toestemming hebben van de eigenaar.” Adverteerder maakt systematisch luchtfoto’s en verkoopt deze periodiek. Dat is dan mogelijk wel individueel, maar niet met toestemming en daardoor in strijd met de AVG, aldus klager. Mocht adverteerder deze handelswijze legaal willen uitvoeren, dan zou hij vooraf langs de huizen kunnen gaan en een algemeen product aanbieden: een luchtfoto van ‘uw’ tuin.
Het oordeel van de Commissie
1. Niet is in geschil dat adverteerder op 18 januari 2022 bij klager heeft aangebeld om luchtfoto’s aan te prijzen en te koop aan te bieden, dit terwijl -naar niet is weersproken- op dat moment bij klagers deurbel een ‘bel-niet-aan-sticker’ als bedoeld in artikel 9 lid 1 RFM was aangebracht. Adverteerder stelt zich op het standpunt dat het aanbellen bij klager geoorloofd was, omdat hij een luchtfoto specifiek van het pand van de eigenaar verkoopt en dat hij dit al geruime tijd doet en naar eigen zeggen niet eerder problemen heeft gehad. De Commissie overweegt hierover als volgt.
2. In de eerste plaats dient de vraag te worden beantwoord of in het onderhavige geval sprake is van ‘fieldmarketing’ als bedoeld in de RFM. In artikel 1 sub C RFM wordt Fieldmarketing als volgt gedefinieerd:
“Het planmatig en systematisch aanprijzen van goederen, diensten of denkbeelden buiten de eigen verkoopruimte, in de openbare ruimte of aan huis (Door2Door). Fieldmarketing omvat presentatie, promotie, activatie en directe verkoop waarbij sprake is van een standaard niet op de individuele ontvanger toegespitste inhoud. Hieronder wordt niet verstaan collectes.”
3. Adverteerder betwist dat sprake is van fieldmarketing nu hij een luchtfoto verkoopt, specifiek van het pand van klager. De Commissie vat het bezwaar aldus op dat adverteerder meent dat geen sprake zou zijn van fieldmarketing omdat met de luchtfoto sprake is van een ‘op de individuele ontvanger toegespitste inhoud’. Dit bezwaar slaagt niet. Adverteerder heeft aangegeven dat hij met de verkoop van de (individuele) luchtfoto’s van deur tot deur gaat. De aanprijzende verkoopboodschap zal daarbij telkens dezelfde standaardinhoud hebben. In dit geval dient het deurbezoek van adverteerder bij klager dan ook te worden aangemerkt als een vorm van aanprijzing aan huis en daarmee als fieldmarketing in de zin van de RFM.
4. Nu sprake is van fieldmarketing in de zin van de RFM dient adverteerder zich te houden aan de regels van de RFM. Dit betekent onder meer dat de in artikel 9 lid 1 RFM bedoelde ‘bel-me-niet-sticker’ moet worden gerespecteerd. Klager heeft onweersproken gesteld dat zijn deur is voorzien van een dergelijke sticker, om aan te geven dat hij geen verkoop aan de deur wenst. Aangezien adverteerder ondanks deze sticker bij klager heeft aangebeld, heeft hij gehandeld in strijd met artikel 9 lid 1 RFM.
5. Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.
De beslissing van de Commissie
De Commissie acht het bezwaar ongegrond en bevestigt de beslissing van de voorzitter tot toewijzing van de klacht. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, heeft adverteerder gehandeld in strijd met het bepaalde in artikel 9 lid 1 RFM. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
Hieronder volgt de beslissing van de voorzitter van de Reclame Code Commissie d.d. 15 maart 2022:
Samenvatting van de klacht
Op 18 januari 2022 kwam adverteerder bij klager aan de deur om een luchtfoto te verkopen van klagers terrein. Klager gaf aan dat dat niet gewenst was en dat hij een sticker op zijn deur heeft die fieldmarketing niet toestaat. Adverteerder merkte op dat daar geen regels voor gelden, dat hij er niets mee zou doen en dat hij de sticker niet kon lezen.
Samenvatting van het verweer
Sinds 1999 gaat adverteerder langs de deuren met een luchtfoto van 17×13 cm van een huis, bedrijf of boerderij met de vraag of bewoners belangstelling hebben voor een vergrote foto. Volgens adverteerder is zijn werkwijze niet verboden. Adverteerder heeft hier in 23 jaar nog nooit problemen mee gehad.
Het oordeel van de voorzitter
1) Vast is komen te staan dat adverteerder bij klager heeft aangebeld om luchtfoto’s aan te prijzen en ter verkoop aan te bieden. Deze handelwijze moet worden aangemerkt als fieldmarketing in de zin van artikel 1 van de Reclamecode voor Fieldmarketing (RFM). Adverteerder dient zich bij zijn werkwijze aan de regels van de RFM te houden. Dit betekent onder meer dat de in artikel 9 lid 1 RFM bedoelde ‘bel-niet-aan-sticker’ moet worden gerespecteerd. Klager heeft onweersproken gesteld dat zijn deur is voorzien van een dergelijke sticker, om aan te geven dat hij geen verkoop aan de deur wenst. Nu adverteerder ondanks deze sticker bij klager heeft aangebeld, heeft hij gehandeld in strijd met artikel 9 lid 1 RFM.
2) Dat adverteerder naar zijn zeggen niet eerder problemen heeft gehad met zijn werkwijze wil niet zeggen dat er geen strijdigheid kan zijn met de RFM. Het standpunt van adverteerder leidt daarom niet tot een ander oordeel.
De beslissing van de voorzitter
Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, heeft adverteerder gehandeld in strijd met het bepaalde in artikel 9 lid 1 RFM. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze te handelen.