De bestreden reclame-uiting
Het betreft een televisiecommercial van Canal Digitaal waarin de volgende tekst wordt afgespeeld: “Goed nieuws voor de schermplakkers. Vanaf nu kijk je alles van tv in één app, dus nooit meer zoeken naar je favoriete programma’s. Ga naar Canaldigitaal.nl en probeer nu 30 dagen gratis. Canal Digitaal, ontdek iets bijzonders.” Tot slot vertoont de commercial de teksten “ga naar canaaldigitaal.nl”, “alles van tv in 1 app” en “30 dagen gratis”.
Samenvatting van de klacht
De klacht wordt als volgt samengevat. Canal Digitaal biedt een abonnement aan om digitaal TV te kijken via een app. Dat het om een abonnement gaat, wordt echter niet duidelijk gemaakt in de reclame-uiting. Hierin wordt enkel de slogan “probeer nu 30 dagen gratis” gebruikt. Klager voelt zich gedupeerd omdat hij in de veronderstelling was dat hij 30 dagen gratis de app kon gebruiken zonder enige verbintenis. Klager voelt zich misleid.
Samenvatting van het verweer
Het verweer wordt als volgt samengevat. Adverteerder verwijst naar een aantal internetuitingen waarin kenbaar wordt gemaakt dat het aanbod bestaat uit een betaald abonnement waarvan de eerste 30 dagen gratis zijn. Zo verwijst adverteerder naar online banners op social media met de teksten “Kijk eerste maand gratis”, “Eerste maand gratis”, “Nu 30 dagen gratis”, een aantal webpagina’s van Canal Digitaal met daarop informatie over het aanbod en de FAQ’s met daarin informatie over het abonnement. Tot slot wordt de consument geïnformeerd in de bevestigingsmail over het betaalde doorlopende maandabonnement. Dat klager zich heeft gericht op één beperkt tekstfragment in de reclame-uiting maakt de campagne nog niet misleidend nu de consument via verschillende kanalen wordt gewezen op het feit dat het om een abonnement gaat.
Het oordeel van de voorzitter
In de uiting wordt zonder verdere toelichting meegedeeld dat men 30 dagen gratis via de aangeprezen app tv kan kijken (“probeer nu 30 dagen gratis”). De gemiddelde consument zal, gelet op de vrijblijvende formulering, dit aanbod waarschijnlijk zo opvatten dat men gedurende een maand de app kan testen en zonder verdere beperkingen het gebruik van de app kan staken indien deze niet bevalt. In werkelijkheid luidt het aanbod wezenlijk anders. Het gaat immers in feite om (de verplichting tot het afsluiten van) een abonnement waarvan de eerste 30 dagen gratis zijn. Men ontdekt dit pas nadat men naar de website van adverteerder is gegaan om van het aanbod gebruik te maken.
De tv-commercial is een op zichzelf staande reclame-uiting en dient daarom als zelfstandige uiting, los van andere uitingen in het kader van de campagne van adverteerder, aan de regels van de Nederlandse Reclame Code te voldoen. Dit betekent onder meer dat de uiting (in dit geval de tv-commercial) de essentiële informatie moet bevatten die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen. Daarbij geldt dat het besluit om een website te bezoeken, zo volgt uit Europese rechtspraak (HvJ EU 19-12- 2013, zaak C-281/12, ECLI:EU:C:2013:859), reeds als een besluit over een transactie wordt beschouwd. De consument kan op basis van de tv-commercial besluiten om de website te bezoeken, om daar de voorwaarden van het abonnement te lezen en/of het abonnement af te sluiten. Dat hij of zij pas daar geïnformeerd wordt over het feit dat het een abonnement betreft waarvan de eerste maand gratis is, is te laat. Blijkens het voorgaande is sprake van het ontbreken van essentiële informatie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Nu de gemiddelde consument er bovendien toe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen, is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC. Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.
De beslissing van de voorzitter
Op grond van het voorgaande is de reclame-uiting in strijd met artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.