Omschrijving:

Het betreft een folder van ENECO Holding NV die met een plantje in een tasje als ongeadresseerd reclamedrukwerk aan de deurknoppen van buitendeuren is gehangen. Op de folder staat onder meer: “Samen kunnen we het doen” en “Stap nu over op Ecostroom. Ga naar www.ecostroom.nl. ENECO Energie”.

De informatie over de afzender stond voldoende duidelijk in de folder, omdat het logo van adverteerder er op staat en nadere informatie op de website staat waarnaar in de folder wordt verwezen.

De verspreider is vanaf het eind van de middag alle adressen langsgelopen en daar waar de tasjes nog hingen, zijn deze weer meegenomen.

Adverteerder zal de onderhavige actie niet hervatten en zal in de toekomst nog zorgvuldiger onderzoeken of deze in overeenstemming is met geldende richtlijnen en uitspraken van de Commissie.

Het oordeel van de Commissie

Niet is gebleken dat klager zich eerst tot de afzender en/of verspreider van de uiting heeft gewend als bedoeld in artikel 5 VOR. Indien klager dit wel had gedaan en indien hij vervolgens niet tijdig was geïnformeerd of een onbevredigende reactie had ontvangen van de afzender en/of verspreider, had hij zijn klacht ingevolge artikel 6.1 VOR bij de Stichting Reclame Code onder de aandacht kunnen brengen. Dit onderdeel van de klacht wordt dan ook afgewezen.

Artikel 2 CBR bepaalt dat de opdrachtgever van de brievenbusreclame zich zodanig dient te identificeren dat hij gemakkelijk kenbaar en daadwerkelijk bereikbaar is voor de ontvanger. Naam en adres van de opdrachtgever dienen vermeld te worden. De Commissie is van oordeel dat logo, naam en website-adres van de opdrachtgever hierbij volstaat, omdat een website-adres zoals het onderhavige, waarop informatie over de identiteit van de opdrachtgever staat en waardoor daadwerkelijk met de opdrachtgever in contact kan worden getreden, in de huidige tijd als adres kan worden aangemerkt. Dit onderdeel van de klacht wordt dan ook afgewezen.

De Commissie leest de klacht aldus dat klager de wijze van verspreiden ook in strijd met het fatsoen en het algemeen belang acht, omdat het klager er niet zozeer om gaat dat het reclamemateriaal de ontvanger ordelijk bereikt als bedoeld in artikel 12 CBR, als wel dat door de wijze van verspreiden ook voor inbrekers duidelijk is wie niet thuis is.
De Commissie is van oordeel dat het aan de deurknoppen van buitendeuren hangen van tasjes met reclamemateriaal, de kans op een inbraak verhoogt, vooral in de vakantietijd. De tassen zouden dezelfde dag al weg moeten zijn. Dat adverteerder de buren aanmoedigt de tassen weg te halen en dat de verspreider vanaf het eind van de middag daar waar de tasjes nog hingen, deze weer zou hebben meegenomen, doet aan dit oordeel niet af, omdat adverteerder terzake een eigen verantwoordelijkheid heeft en bovendien niet gegarandeerd kan worden dat alle tassen daadwerkelijk weggehaald worden. Gelet hierop is de uiting in strijd met de artikelen 2 en 3 NRC.

De beslissing

NRC art. 2

NRC art. 3