De bestreden reclame-uiting

Het betreft een aan de vrouw van klager verzonden e-mail waarin onder meer staat:
“We hebben je al een tijdje niet in een Uber gezien en dat vinden we jammer.
Om je een eindje op weg te helpen hebben we alvast €10 tegoed* op je account gezet.
Toch handig, tijdens de feestdagen! (…)
Hoe het werkt:
1. Bestel de komende drie weken een auto via de Uber app.
2. Dat was het! Sit back and relax. We hebben het krediet al op je account gezet. Na de eerste drie ritten wordt het bedrag van €10 automatisch met de ritprijs verrekend”.

De klacht

Klager stelt, samengevat, dat zijn vrouw tijdens een vakantie in Mexico-Stad gebruik heeft willen maken van het in de uiting genoemde tegoed. Zij bleek evenwel het volle bedrag te moeten betalen. Uit navraag bij adverteerder bleek dat het tegoed alleen geldig was voor taxiritten die binnen Europa zouden plaatsvinden. Dit staat niet in de voorwaarden van de promotie. Hierdoor is sprake van misleiding met als gevolg dat de vrouw van klager heeft betaald voor een taxi die zij anders niet zou hebben genomen.

De reactie van adverteerder

De klacht heeft aanleiding gegeven de processen van adverteerder te onderzoeken. Adverteerder heeft daarbij geconstateerd dat de uiting niet juist is. Adverteerder heeft de onderhavige vorm van communicatie herzien.

Het oordeel van de voorzitter

1)  In de bestreden uiting wordt gezegd dat adverteerder € 10,– tegoed op het account van (de vrouw van) klager heeft ‘gezet’. Hierbij wordt niet gezegd dat dit tegoed alleen kan worden gebruikt voor een taxirit in een bepaalde regio. Nu adverteerder haar diensten wereldwijd aanbiedt waarbij men blijkbaar steeds gebruik kan maken van hetzelfde account, dient de regionale beperking met betrekking tot het gebruik van het tegoed als essentiële informatie in de zin van artikel 8.3 aanhef onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC) te worden beschouwd. Zonder deze informatie zal de gemiddelde consument immers kunnen menen dat het tegoed, dat blijkbaar na drie ritten wordt verrekend, wereldwijd kan worden gebruikt. Hierdoor kan, zoals in het onderhavige geval, de gemiddelde consument ertoe worden gebracht een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet zou hebben genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

2)  De voorzitter neemt nota van de mededeling van adverteerder dat zij de onderhavige wijze van communicatie heeft ‘herzien’. Niet duidelijk is wat dit inhoudt. Op grond van het voorgaande zal de aanbeveling om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken worden gedaan voor zover nog nodig.

De beslissing van de voorzitter

Op grond van het voorgaande acht de voorzitter de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder, voor zover nog nodig, aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.