De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiereclame. In deze uiting is te zien dat diverse personen met rode verf een streep trekken door het woord ‘discriminatie’. Intussen wordt gezegd:

“In Nederland is discriminatie op welke grond dan ook niet toegestaan. In gelijke gevallen behandelen we iedereen gelijk. Zet zelf ook een streep door discriminatie. Kijk op discriminatie.nl”.

De klacht

De klacht kan als volgt worden samengevat.

Er worden verkeerde verwachtingen gewekt wat betreft het kunnen beëindigen van discriminatie in Nederland. In de onderhavige reclame betreffende “art. 1” is niet vermeld dat de “Nederlandse grondwet” “buiten werking staat” op het moment dat burgers daar rechten aan willen ontlenen. Wet- en regelgeving met betrekking tot “de grondrechten en grondwet” kunnen in Nederland sinds 1983 “met ingang van artikel 120” niet getoetst worden door de rechter. “Artikel 120 van de grondwet” heeft verder tot gevolg dat “ook als men via het EVRM en de VN gaat de overheid het advies naast zich neerleggen” kan. Klaagster verwijst naar een artikel van mr P.B. Cliteur getiteld: “ARGUMENTEN VOOR EN TEGEN CONSTITUTIONELE TOETSING” en naar een artikel op www.mr-online.nl met de aanhef: “Brenninkmeijer: “Grondwet zo dood als een pier”.”.

Dat discriminatie wordt tegengegaan vanuit het gelijkheidsbeginsel is niet juist. Het gelijkheidsbeginsel wordt immers door de Raad van State zelfs gebruikt om partijen uit te sluiten van verkiezingen. Klaagster verwijst naar een in de klacht opgenomen link naar www.vrouwenpartij.nl.

De beslissing van de voorzitter

De voorzitter heeft de klacht direct afgewezen. Hij heeft daartoe -samengevat- het volgende overwogen.

In de klacht wordt gesteld dat in Nederland wetten niet aan de Grondwet kunnen worden getoetst. De uiting verwijst hier echter niet naar, maar spoort de kijker slechts aan om zelf discriminatie te bestrijden en in verband daarmee op de website discriminatie.nl te kijken. Deze website is blijkbaar bedoeld als meldpunt voor discriminatie. Van onjuiste of misleidende informatie is geen sprake.

Het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter

Het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter kan als volgt worden samengevat.

Ten onrechte heeft de voorzitter de klacht niet opgevat zoals klaagster die had bedoeld. In de uiting wordt een onjuiste suggestie gewekt met betrekking tot artikel 1 van de Grondwet. Klaagster stelt: “Want als een burger zich erop wil beroepen bij de rechter wordt deze mits de rechter activistisch en tegen artikel 120 Grondwet ingaat onontvankelijk verklaard”.

Het verweer

Het verweer kan als volgt worden samengevat.

De Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties onderschrijft de beslissing van de voorzitter. In de commercial wordt slechts te kennen gegeven dat in Nederland discriminatie op geen enkele grond is toegestaan (zoals ook uitgewerkt in onder meer de Algemene wet gelijke behandeling), wordt de kijker opgeroepen om “zelf ook een streep door discriminatie” te trekken en (daartoe) op discriminatie.nl te kijken. Deze website wijst de weg om op de juiste plaats melding te maken van discriminatie. Van enige verwijzing naar de Grondwet, in het bijzonder het daarin opgenomen toetsingsverbod, is geen sprake.

Het oordeel van de Commissie

De Commissie stelt voorop dat de uiting zelf geen directe verwijzing naar de Grondwet bevat, maar de kijker slechts aanspoort om zelf discriminatie te bestrijden en in verband daarmee op de website discriminatie.nl te kijken. Deze website is kennelijk bedoeld als meldpunt voor discriminatie. De klacht faalt derhalve, reeds op deze grond.

Voorts heeft -ten overvloede- het volgende te gelden. Klaagster wijst in haar bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter (hierna: het bezwaar) op de artikelen 1 en 120 van de Grondwet. Deze luiden als volgt.

Artikel 1:

“Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan”.

Artikel 120:

“De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen”.

De Commissie begrijpt uit het bezwaar dat klaagster vindt dat artikel 1 van de Grondwet een dode letter is. Volgens klaagster staat artikel 120 Grondwet in de weg aan toepassing van artikel 1 Grondwet, tenzij (zo bedoelt klaagster kennelijk met “mits”) de rechter “tegen artikel 120 Grondwet ingaat”.

De Commissie deelt het standpunt van klaagster niet. Klaagsters bezwaar berust op een onjuiste lezing van artikel 120 Grondwet. Deze bepaling betreft “de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen” en doet niet af aan het recht op gelijke behandeling zoals verwoord in artikel 1 Grondwet.

Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie bevestigt de beslissing van de voorzitter en wijst de klacht af.