De bestreden reclame-uitingen
Het betreft:
a.
Een uiting op de www.ritel.nl waarin onder de aanhef “combineer zelf” een mobiele telefoon, een cadeau en een abonnement worden aangeboden. Daarbij is onder meer vermeld:
“Nieuw 2-jarig Vodafone Bel+Sms 150 (€ 11,25 p/mnd)
1e 6 maanden van € 22,50 voor € 11,25 p/mnd. Aansluitkosten € 24,50” en
“Prijs combinatie GRATIS” en
b.
Een advertentie in de PZC van 5 augustus 2010, waarin onder meer staat:
“Gratis gsm + Acer laptop” en
“Geen € 27,50
13.75 p/mnd
Na 6 maanden € 27.50” en
“Icm 2-jarig Vodafone Bel+Sms 200 abonnement. (Inclusief 200 belminuten/sms p/mnd)”.
De klacht
Tegen de verschillende uitingen heeft klager de volgende bezwaren:
Ad a.
Gesuggereerd wordt dat er sprake is van een gratis mobieltje en laptop, terwijl het om een BKR-geregistreerde lening gaat. Op summiere wijze wordt gewezen op een abonnement voor de eerste 6 maanden en voor de laatste 18 maanden. Het totaal van dit bedrag ligt aanmerkelijk boven de kosten van de ‘gratis’ hardware. Over de werkelijke tarieven wordt niet gesproken.
Voorts is niet voldoende duidelijk dat het maandbedrag van de laatste 18 maanden
€ 22,50 is.
Klager leidt een scholenproject over “Schuld & Jongeren” en heeft grote moeite om uit te leggen, met name op VMBO-niveau, dat het gaat om een geregistreerde lening en niet om een ‘gratis’ laptop en mobieltje.
Ad b.
1.
Het begrip ‘Gratis’ is bedrieglijk. Er is immers sprake van een financiering door middel van maandelijkse aflossing voor hardware. De kosten van het abonnement en de hardware bedragen 6 maal € 13,75 + 18 maal € 27,50.
VMBO-leerlingen hebben grote moeite met de in de uiting gegeven informatie omtrent de kosten.
De BKR-registratie, waaraan in het contract wordt gerefereerd, zegt de meeste leerlingen niets, noch dat men bij in gebreke blijven later problemen krijgt.
2.
De term “icm” is voor de overgrote meerderheid van de leerlingen niet begrijpelijk.
3.
De advertentie, waarin gesproken wordt over een Bel+Sms abonnement, bevat geen informatie over de belkosten.
Het verweer
De term gratis heeft duidelijk betrekking op het feit dat men niets hoeft bij te betalen bij aanschaf van het product. Deze omschrijving is algemeen bekend en geaccepteerd en wordt door vele aanbieders, waaronder telecom aanbieders zoals bijvoorbeeld T-Mobile en Vodafone gebruikt.
De klanten van adverteerder gaan een verbintenis aan met een Telecomprovider. In de reclame van adverteerder is per aanbieding vermeld wie de provider is, welke abonnementsvorm geldt, hoeveel belminuten en/of sms men ontvangt, wat de tijdelijke en latere abonnementskosten zijn en of al dan niet (‘gratis’) moet worden bijbetaald.
Adverteerder meent haar klanten adequaat en volledig te informeren.
De repliek
Klager heeft zijn standpunt nader toegelicht.
Verzoek van Commissie om nadere informatie van adverteerder
Bij brief van 7 oktober 2010 heeft de Commissie adverteerder in de gelegenheid gesteld om haar standpunt kenbaar te maken over twee stellingen van klager, nu daarop in het verweer niet (uitdrukkelijk) is gereageerd. Het betreft de stellingen:
“een lening die ook BKR-GEREGISTREERD wordt” en
“een verkapte BKR-geregistreerde verplichting gekoppeld aan een financiering”.
Reactie van adverteerder
Deze kan als volgt worden samengevat.
Adverteerder meent de klacht te hebben weerlegd.
E-mail van 4 november 2010 van klager
Klager handhaaft zijn standpunt en licht dit nader toe.
Het oordeel van de Commissie
Met betrekking tot de verschillende bezwaren overweegt de Commissie het volgende.
Ad uiting a.
Adverteerder heeft niet, althans onvoldoende weersproken dat men, indien men op het aanbod ingaat, een lening aangaat ter financiering van de ‘gratis’ telefoon en laptop, welke lening bij het Bureau Krediet Registratie (BKR) wordt geregistreerd.
Ingevolge artikel 8.5 van de Nederlandse Reclame Code (NRC) juncto bijlage 1 onder 19 is de volgende wijze van reclame maken onder alle omstandigheden misleidend:
“Een product als “gratis”, “voor niets”, “kosteloos” en dergelijke omschrijven als de consument iets anders moet betalen dan de onvermijdelijke kosten om in te gaan op het aanbod en het product af te halen dan wel dit te laten bezorgen”.
Nu door middel van een lening voor de telefoon en de laptop moet worden betaald en de in de uiting vermelde kosten per maand kennelijk niet alleen betrekking hebben op een telefoonabonnement, acht de Commissie de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
Het verweer dat men voor de telefoon en de laptop niet hoeft “bij te betalen”, doet niet aan bovenstaand oordeel af.
Voorts is de Commissie van oordeel dat uit de uiting niet voldoende duidelijk blijkt dat men de laatste 18 maanden van een 2-jarig abonnement € 22,50 per maand dient te betalen. Dit bedrag wordt alleen genoemd in relatie tot de van/voor prijs in de 1e 6 maanden, terwijl daarboven staat:
“Nieuw 2-jarig Vodafone Bel+Sms 150 (€ 11,25 p/mnd)”.
Gelet hierop acht de Commissie uiting voor de gemiddelde consument onduidelijk ten aanzien van de prijs als bedoeld in artikel 8.2 aanhef en onder d NRC. Nu de gemiddelde consument er bovendien toe kan worden gebracht een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had, is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
Ad uiting b.
Met betrekking tot de verschillende bezwaren overweegt de Commissie het volgende.
1.
Omtrent het aangaan van een lening die bij het BKR wordt geregistreerd en het gebruik van het begrip ‘gratis’ oordeelt de Commissie in dezelfde zin als hiervoor onder Ad a.
2.
De Commissie acht voor de gemiddelde consument, waarop de uiting is gericht, voldoende duidelijk dat de afkorting “Icm” in de onderhavige advertentie betekent: “In combinatie met”.
3.
Dat de uiting geen informatie bevat over de kosten van het bellen, buiten de bij het abonnement inbegrepen minuten om, betekent niet dat de uiting in strijd is met de NRC. Zodanige informatie acht de Commissie niet dermate essentieel voor het onderhavige aanbod van een telefoon en een laptop in combinatie met een abonnement inclusief een bepaald aantal belminuten, dat deze in de advertentie had moeten worden opgenomen. Naar het oordeel van de Commissie is voor de gemiddelde consument voldoende duidelijk dat hij over verdere kosten van bellen nadere informatie dient in te winnen.
De beslissing
Gelet op het bovenstaande acht de Commissie de klacht deels gegrond en de reclame-uitingen in zoverre strijd met artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
Voor het overige wijst de Commissie de klacht af.