De bestreden uiting

Het betreft een op 17 mei 2013 in (onder andere) klagers straat gratis huis-aan-huis verspreid exemplaar van dagblad Het Parool.

De klacht

Bij de bezorging van de kranten is geen rekening gehouden met de aanwezigheid van nee/ja-stickers op de brievenbussen. Bovendien zijn de kranten niet in de brievenbussen bezorgd, maar in stapeltjes op de openbare trappen naar de bovengelegen portiekwoningen achtergelaten, waardoor de kranten zich als straatvuil konden verspreiden.

Deze wijze van bezorging van Het Parool is stelselmatig. Klager heeft hierover verschillende malen een klacht ingediend bij Het Parool, maar hierop is niet of onvoldoende concreet gereageerd. Bij e-mail van 19 juni 2013 heeft klager meegedeeld dat hij op de klacht die hij op 18 mei 2013 bij Het Parool heeft ingediend nog geen reactie heeft ontvangen.

Het verweer van Het Parool

Het Parool betreurt de door de onjuiste verspreiding ontstane overlast. Deze wijze van verspreiding door extern ingehuurde medewerkers van verschillende distributeurs is niet op instigatie of met goedkeuring van Het Parool uitgevoerd.

Bij elke klacht die klager in het verleden bij Het Parool heeft ingediend, is direct contact opgenomen met klager en de distributeurs van de krant om de klacht te onderzoeken en de oorzaken ervan weg te nemen. Na ontvangst van de onderhavige klacht is een waarschuwing uitgegaan naar de distributeurs en hun medewerkers dat de gehanteerde distributiewijzen verboden zijn en dat herhaling van overtredingen tot stopzetting van de samenwerking leidt. In het verleden is om deze reden de samenwerking met distributeurs daadwerkelijk stopgezet. Een en ander blijkt uit de door klager en Het Parool overgelegde correspondentie.

De mondelinge behandeling

De vertegenwoordiger van Het Parool deelt mee dat het onderhavige exemplaar van het dagblad in folie is verpakt waarop staat dat men Het Parool één maal gratis krijgt en waarop abonnees wordt verzocht het exemplaar aan een ander te geven. Dit gratis verspreide exemplaar wordt door Het Parool niet beschouwd als ongeadresseerd reclamedrukwerk, maar als een nieuwsmedium zoals een huis-aan-huisblad. Dit exemplaar mag dus niet bezorgd worden in brievenbussen waarop een neeee-sticker is aangebracht, maar wel in geval van een nee/ja-sticker. De instructie aan de distributeurs is om de kranten bij portiekwoningen in de brievenbussen te doen en niet op de buitentrap neer te leggen.

De vertegenwoordiger van Buddu deelt mee dat het niet juist is geweest de kranten op de  buitentrappen van de portiekwoningen achter te laten in plaats van in de brievenbussen te doen. Hij biedt voor deze handelwijze excuses aan. Er is inmiddels met de bezorgers ge-sproken en het zal in de toekomst niet meer gebeuren.

Het oordeel van de Commissie

1) De Commissie vat het gedeelte van de klacht over het negeren van de nee/ja-stickers op als een beroep op artikel 3.1 van de Code verspreiding ongeadresseerd reclamedrukwerk (Code VOR).

Het gratis huis-aan-huis verspreide exemplaar van Het Parool dient naar het oordeel van de Commissie in dit verband  te worden aangemerkt als ongeadresseerd reclamedrukwerk in de zin van artikel 1.1 onder d Code VOR, dat ongeadresseerd reclamedrukwerk als volgt definieert: “reclamedrukwerk en/of samples die gratis huis-aan-huis worden verspreid zonder vermelding van adres (of postbus) en woonplaats van de ontvanger.” Het voorgaande betekent dat het gratis exemplaar van Het Parool niet mag worden gedeponeerd in brievenbussen met een neeee-sticker én brievenbussen met een nee/ja-sticker als bedoeld in artikel 2 en bijlage 1 bij de Code VOR, nu met beide stickers kenbaar wordt gemaakt dat de betreffende bewoner geen ongeadresseerd reclamedrukwerk wenst te ontvangen. Dit oordeel betekent ook dat de gratis verspreiding van Het Parool niet onder de definitie “huis-aan-huisblad” is te brengen. Daarvoor is namelijk vereist dat het huis-aan-huisblad met een vaste frequentie (bijvoorbeeld een keer per week) in een geografisch beperkt gebied wordt bezorgd. Het een paar keer per jaar verspreiden van een gratis landelijk dagblad met als doel om nieuwe leden te werven, voldoet niet aan deze definitie.    

2) Klager heeft onweersproken gesteld dat bij de bezorging van de bestreden uiting geen rekening is gehouden met de aanwezigheid van een nee/ja sticker. Gelet hierop is artikel 3.1 van de Code VOR overtreden. Voor deze overtreding wordt zowel de afzender, Het Parool, als de verspreider, Buddu, verantwoordelijk gehouden, nu afzenders en verspreiders ingevolge artikel 3.1 Code VOR ieder voor zich en in gezamenlijk overleg alle maatregelen en voorzieningen dienen te treffen die noodzakelijk zijn teneinde de respectering van de op bijlage 1 vermelde stickers te bereiken en voor de verdere uitvoering en naleving van de Code VOR.

3) Voor zover de klacht is gericht tegen de onzorgvuldige wijze van verspreiden van de bestreden uiting door exemplaren van Het Parool op de buitentrappen van portiekwoningen achter te laten, acht de Commissie artikel 12 van de Code Brievenbus reclame, huissampling en direct response advertising (CBR) van toepassing. In dit artikel is bepaald dat de verspreider verplicht is erop toe te zien dat ongeadresseerd verspreid reclamemateriaal de ontvanger ordelijk bereikt. Buddu heeft erkend dat bij portiekwoningen de krant niet in de brievenbussen is gedaan maar op de trap is neergelegd. Gelet hierop is geen sprake van een ordelijke bezorging. Voor het niet naleven van artikel 12 CBR is Buddu als de verspreider van de uiting verantwoordelijk.

4) Gelet op het voorgaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

Beide verweerders hebben artikel 3.1 van de Code VOR overtreden en Buddu heeft voorts artikel 12 CBR overtreden. De Commissie beveelt verweerders aan om voortaan niet meer op een dergelijke wijze ongeadresseerd reclamedrukwerk te (doen) verspreiden.